Wspaniałe Muzeum Isabelli Stewart Gardner - jedno z najsłynniejszych miejsc w Bostonie

 

Isabella Stewart Gardner (1840–1924) była amerykańską kolekcjonerką sztuki, filantropką i mecenaską sztuki. Isabella Stewart Gardner urodziła się w zamożnej rodzinie w Nowym Jorku. Jej mężem był John "Jack" Gardner, potomek bogatej bostońskiej rodziny.
Kolekcja Isabelli Stewart Gardner obejmuje ponad 18 000 obiektów pochodzących z pięciu kontynentów i powstałych na przestrzeni tysiąca lat.
Znajdują się w niej obrazy, rzeźby, meble, archiwa, książki, tkaniny...

Muzeum Isabelli Stewart Gardner nie jest zwykłym muzeum. To coś  więcej. Budynek muzeum to pałac inspirowany na XV-wiecznym pałacu weneckim, z wewnętrznym dziedzińcem ze szklanym dachem i rzymską mozaiką podłogową z I wieku, greckimi i rzymskimi rzeźbami, fontanną i mnóstwem roślin.

Fenway Court to pierwotna nazwa Muzeum Isabelli Stewart Gardner w Bostonie. Isabella Stewart Gardner stworzyła jeden z najsłynniejszych symboli Bostonu, położony w Fenway – części bostońskiego „Szmaragdowego Naszyjnika” - serii parków zaprojektowanych przez Fredericka Law Olmsteda. Fenway Court był ważnym ośrodkiem intelektualnym i artystycznym w czasach Isabelli.

 
 
Widoczny z praktycznie każdej galerii muzeum, Dziedziniec stanowi centrum muzeum.  
Kwitnący dziedziniec Muzeum Isabelli Stewart Gardner zmienia się dzięki serii 10 efektownych, sezonowych ekspozycji, które odzwierciedlają pasję Isabelli do ogrodów. Są tu storczyki, nasturcje, chryzantemy w stylu japońskim, rośliny z różnych klimatów zdobią to centrum muzeum - a wszystko to pośród mnóstwa innych kwiatów oraz bujnych paproci, krzewów i palm.  
 
 
 
 
Podłoga moazaikowa Meduza (117-138). W 1892 roku na północ od Rzymu, odkryto starożytną willę, wiejską rezydencję bogatego Rzymianina. Łaźnie willi zdobiło kilka dobrze zachowanych mozaikowych podłóg. Jack i Isabella Gardnerowie zakupili tę podłogę w 1897 roku. 
  
Wewnątrz Dziedzińca znajduje się prawdopodobnie najbardziej wzruszający eksponat rzeźby funeralnej w całej kolekcji: dziecięcy sarkofag z około 250 roku n.e., ozdobiony girlandami. 
Niektórzy uważają, że jest to forma upamiętnienia syna Isabelli, Jackie, który zmarł we wczesnym dzieciństwie.

 
 
  
Z niskimi, sklepionymi sufitami czerwone, ceglane krużganki w stylu romańskim otaczają dziedziniec Muzeum. Przestrzeń wewnątrz krużganków wypełniają przede wszystkim rzeźby ze średniowiecznych europejskich kościołów i klasztorów. 


Marmurowa rzeźba głowy, uważana za rzymską kopię greckiego posągu wielkiego przywódcy lub bóstwa, prawdopodobnie Aleksandra Wielkiego lub Apollina.
Rzeźba wykonana jest z marmuru lub wapienia i datowana jest na około I lub II wiek n.e.


Marmurowy sarkofag Farnesse to jedno z najważniejszych dzieł sztuki w Muzeum Isabelli Stewart Gardner. Ten duży, prostokątny marmurowy sarkofag powstał w pobliżu Rzymu pod koniec okresu Sewerów, około 225 roku n.e. Nie wiadomo, kto przechowywał ten sarkofag, który nie ma pokrywy, prawdopodobnie zaginionej lub zniszczonej. Sarkofag został ponownie odkryty w Tivoli około 1535 roku, a jego piękno inspirowało artystów renesansu. 
Sarkofag ozdobiony jest wspaniałymi wizerunkami satyrów i bachantek, wyznawczyń boga wina Dionizosa. Bachantki przedstawione są podczas zbioru winogron. Święto Dionizosa było popularnym motywem na starożytnych rzymskich sarkofagach.  
Winobranie nawiązuje do cyklu życia, a radosna symbolika przypomina żyjącym, by "carpe diem" – chwytali dzień, póki jeszcze mogą. 
W 1897 roku amerykański uczony Richard Norton zachęcił Isabellę Stewart Gardner i jej męża, Johna L. Gardner, do zakupu sarkofagu o wadze 7500 funtów (3402 kg), pisząc, że "nawet Boston nie sprzeciwiłby się jego szczerej, choć lekkiej, zmysłowości".  
Isabella umieściła go na dziedzińcu swojego muzeum w 1901 roku. 

 

Lew Stylobate - rzeźba wykonana z marmuru z Carrary ok. 1200 n.e. 
Ta kolumna z podstawą w kształcie lwa jest typowa dla portali kościelnych i wejść kościelnych we Włoszech w późnym okresie romańskim.
Jednak w innych częściach Europy była rzadko stosowana.

Druga rzeźba lwa stylobate, w której lew stanowi podstawę (stylobate) kolumny, jest wersją z czerwonego marmuru z Veronese końca XII – początku XIII wieku.

Lew trzyma w przednich łapach małe zwierzę.  
Ciężar podstawy kolumny spoczywa na jego grzbiecie, a także na klęczącym atlasie po jednej stronie kolumny. 

Podobne wejścia z kolumnami w kształcie lwów widziałem w dwóch kościołach w Weronie we Włoszech: w bazylice San Zeno i katedrze Santa Maria Matricolare.

Zbiór średniowiecznych włoskich fragmentów architektonicznych z ambony z połowy XIII wieku z południowych Włoch 

Cztery kwadratowe panele przedstawiają postacie, które prawdopodobnie przedstawiają św. Łukasza (skrzydlaty wół, u góry po prawej), św. Marka (skrzydlaty lew, u góry po lewej), jelenia (u dołu po lewej) i kogut z ogonem przypominającym smoka (u dołu po prawej). 

Elementy wykonane są z szarego i białego marmuru z geometrycznymi obramowaniami z zielonych, beżowych i czerwonych płytek. 


Włoski sarkofag i elementy architektoniczne, III–XVII wiek. Wykonany z rzeźbionego marmuru i wapienia.

Retabulum ze scenami Męki Pańskiej, około 1425 roku, rzeźba pochodząca z warsztatu w Joinville-Vignory we Francji.
Retabulum to dekoracyjna nadbudowa umieszczona za ołtarzem w kościele, stanowiąca element jego wystroju. 

Ta duża, misternie rzeźbiona płaskorzeźba składa się z dwóch wapiennych bloków. W kompozycji dominuje Ukrzyżowanie, otoczone po obu stronach czterema łukami.

Klęczący dobroczyńcy i ich święci patroni wypełniają dwa łuki na końcach, a łuki środkowe wypełniają sceny z Męki Pańskiej. Sceny czytane są od lewej do prawej: dobroczyńca z Janem Chrzcicielem, Pocałunek Judasza, Biczowanie, Chrystus niosący krzyż, Ukrzyżowanie, Zdjęcie z krzyża, Trzy Marie u grobu, dobroczyńca ze świętą Katarzyną. 


Matka Boska z dzieciątkiem na tronie, 
Jest to fresk, malowidło ścienne wykonane temperą na mokrym tynku, ktore zdobiło salę zebrań bractwa zakonnego w miejscowości Oderzo pod Wenecją. Wykonany przez miejscowego malarza Giovanniego di Francię w 1472 roku. Tempera na tynku wapiennym przeniesiona na płótno.
 
Ta kamienna lub brązowa płaskorzeźba przedstawia siedzącą postać, prawdopodobnie świętego lub Matkę Boską, trzymającą okrągły przedmiot z krzyżem. 
Pod postacią znajdują się rzymskie cyfry M.D.XX.II., 1522. 
Pod tablicą znajduje się kamienna chrzcielnica. 

Marmurowa chrzcielnica z około 1100 roku, Mediolan, Włochy

 
 
 Piękne otwory okienne w korytarzu krużgankowym


 
ssz
 
✯  Kaplica Hiszpańska to jedno z najbardziej kameralnych pomieszczeń w muzeum Isabelli Stewart Gardner – i miało ono szczególne znaczenie dla Isabelli, w której życie było wiele smutnych momentów. Po jej śmierci w 1924 roku, zgodnie z jej życzeniem, jej ciało zostało wystawione na widok publiczny tuż przed tą kaplicą. 
Obraz nad ołtarzem: dzieło hiszpańskiego malarza Francisco de Zurbarána Matka Boska Miłosierdzia, około 1640 roku. 
Figura nagrobna rycerza, około 1498-1500.



✯  Chińska stela wotywna (votive stele) z 543 roku jest najważniejszym dziełem sztuki, spoza kultury zachodniej, w kolekcji Muzeum Isabelli Stewart Gardner. 
Głównymi postaciami na tej rzeźbie są: Budda w towarzystwie uczniów odzianych w monastyczne szaty, a po ich obu stronach  stoją bodhisattwowie* (bodhisattvas). Wszystkie postacie stoją na płatkach lotosu, powszechnym motywie buddyjskim.

Siedemdziesięciu ośmiu dobroczyńców zamówiło tę stelę na cześć cesarza, a ich imiona widnieją na jej podstawie. Inskrypcja ta podaje również datę darowizny – 2 lipca 543 r. n.e. – według kalendarza Wschodniej Dynastii Wei. 

*W tradycji buddyjskiej bodhisattwa to osoba, która osiągnęła duchowe oświecenie, ale decyduje się odłożyć wejście w nirwanę, własne zbawienie, aby pomóc innym osiągnąć oświecenie.
Mądry i współczujący człowiek, troszczący się o wszystkich innych.


Strona internetowa Muzeum Isabelli Stewart Gardner