Sandro Botticelli - sztuka włoskiego renesansu w Muzeum Izabelli Stewart Gardner w Bostonie
Długa
Galeria / Long Gallery w Muzeum Izabelli Stewart Gardner w Bostonie.
To długie pomieszczenie rozciągające się wzdłuż wschodniej ściany budynku
jest nie tylko galerią sztuki, ale jednocześnie archiwum, biblioteką i
kaplicą.
Znajduja sie tutaj eksponaty, obiekty od starożytności po przełom XX
wieku: starożytne rzeźby,
meble kościelne, współczesne listy, fotografie, rzadkie książki,
renesansowe obrazy...
Wszystko eksponowane na tle błękitu i złota.
W
Galerii Długiej znajduje się duża część literackich i historycznych
rękopisów Isabelli Stewart Gardner, korespondencja osobista, rzadkie
książki, piękne oprawy, zebrane listy i inne pamiątki.
Wiele ekspozycji w tym muzeum, nawiązuje do Włoch, a zwłaszcza do Wenecji.
Pod koniec XV wieku we Florencji
namalowano wiele obrazów przedstawiających Madonnę z Dzieciątkiem - było to nowe zapotrzebowanie na obrazy o charakterze religijnym, które można było eksponować w domach prywatnych.
Na początku swojej kariery malarskiej Sandro Botticelli (1444/1445-1510), włoski malarz wczesnego renesansu, specjalizował się w tego typu pracach. Sandro Botticelli - Narodzenie /The Nativity, około 1482–1485.
Obraz ma kształt tonda (format okrągły).
Przedstawia Matkę Boską i Józefa z Dzieciątkiem Jezus w zrujnowanej
budowli. Za Marią stoi młody św. Jan Chrzciciel.
Ten fresk pochodzi z nawy kościoła Santa Maria Novella we Florencji. Jest to jedyny fresk Botticellego wystawiany poza granicami Włoch.
Sandro Botticelli - Madonna z Dzieciątkiem i anioł, 1470–1474;
Anioł, Matka Boska i Dzieciątko Jezus patrzą na misę z winogronami i kłosami zboża.
W 1899 roku Isabella Stewart Gardner dowiedziała się, że książę Chigi w Rzymie jest gotów sprzedać ten obraz Botticellego za 30 000 dolarów. Zapytała swojego doradcę artystycznego, Bernarda Berensona, czy obraz jest wart tyle, a on odpowiedział, że nie. Kiedy kilka miesięcy później cena wzrosła do 70 000 dolarów, Berenson polecił jej go kupić!
Ta transakcja wywołała ogromne kontrowersje, ponieważ prasa uważała, że obraz został nielegalnie wywieziony z Włoch. Książę Chigi został ukarany grzywną, ale później oczyszczony z zarzutów. Zainteresowanie po obu stronach Atlantyku było tak duże, że obraz wystawiono w Londynie w Colnaghi Art Gallery, zanim przetransportowano go do Bostonu.
XIX-wieczny obraz przedstawiający Matkę Boską karmiaca z Dzieciątkiem.
Został on namalowany na podstawie obrazu Bernardina Luiniego (1480-1532).
Battista Sforza, hrabina Urbino, obraz powstał pod koniec XVIII wieku pod wpływem malarstwa włoskiego malarza wczesnego renesansu, Piera della Francesca (1415-1492)
Oryginał dzieła znajduje się w Galerii Uffizi we Florencji we Włoszech.
To jeden z paneli słynnego dyptyku przedstawiającego księcia i księżną Urbino, Federica da Montefeltro i Battistę Sforzę (1446 -1472)
Na portrecie księżna jest bardzo blada – w XV wieku blada twarz kobiety była oznaką idealnego piękna, a jednocześnie blada cera symbolizowała szlachetność i bogactwo, świadczyła o pochodzeniu kobiety z wyższych sfer.
Ale może też odnosić się do jej przedwczesnej śmierci w 1472 roku.
Ceramiczna płaskorzeźba to tabernakulum z lat 70. XV wieku, którego autorem jest wybitny rzeźbiarz renesansu Andrea della Robbia.
Obok znajduje się popiersie kardynała Raffaele Sansoniego Riario, wykonane około 1478 roku, którego autorem jest włoski rzeźbiarz renesansowy Andrea Bregno.
Riario miał zaledwie siedemnaście lat w 1478 roku, gdy jego wuj, papież Sykstus IV, wyniósł go do godności kardynalskiej. Prawdopodobnie zlecił wykonanie tego popiersia, aby upamiętnić to doniosłe wydarzenie.
Popiersie filozofa epikurejskiego, koniec I w. p.n.e. – I w. n.e. 
Rzeźba Opłakiwanie zmarłego Chrystusa włoskiego artysty renesansowego Giovanniego della Robbii. Dzieło to duży, glazurowany i polichromowany ołtarz z terakoty, wykonany około 1515 roku.
Paula Césara Helleu (1859–1927) - Wnętrze kościoła opactwa Saint-Denis, Paryz, około 1891 roku.
Bazylika Saint-Denis była pierwszą budowlą łączącą wszystkie elementy architektury gotyckiej.
Na końcu Galerii Długiej w Muzeum Isabelli Stewart Gardner znajduje się kaplica. Za życia Isabelli miejsce to było jej prywatną kaplicą; w
testamencie zastrzegła, że msza święta będzie tam odprawiana co roku w dniu jej urodzin, 14 kwietnia.
Centralnym punktem kaplicy jest witraż z Soissons. Ten witraż jest uważany za najwspanialszy przykład francuskiego witrażu z XIII wieku w Ameryce. Został wykonany dla katedry w Soissons we Francji, najstarszej z wielkich katedr gotyckich.
Witraż z Soissons ma fascynującą historię. Przetrwał ataki hugenotów, rewolucję francuską i bombardowania z I wojny światowej. Kiedy Isabella kupiła witraż myślała, że pochodzi z kościoła opactwa Saint-Denis. Być może Isabella wyobrażała sobie go jako idealne uzupełnienie pobliskiego obrazu Paula Helleu przedstawiającego ten sam kościół. W 1960 roku badacze ustalili, że witraż pochodzi z Soissons.
Muzeum Izabelli Stewart Gardner - strona internetowa