Niezwykłe miejsce wśród książek i sztuki...Biblioteka i Muzeum Boston Athenaeum
Można śmiało powiedzieć, że żadna inna biblioteka
nie ma tak wyjątkowej atmosfery,
żadna inna biblioteka nie sprzyja tak intelektualnym aspiracjom
i duchowemu spokojowi.
Gamaliel Bradford, 1931, amerykański biograf, krytyk, poeta i dramaturg
Założone w 1807 roku Boston Athenaeum pozostaje jedną z najstarszych prywatnych bibliotek w Stanach Zjednoczonych. Zostało założone przez grupę mieszkanców Bostonu, których
celem było stworzenie wszechstronnej biblioteki publicznej.
Boston Athenaeum – to wyjątkowe połączenie biblioteki, muzeum i centrum kulturalnego w pięknym, zabytkowym budynku. Jest wiodącą niezależną biblioteką w Stanach Zjednoczonych z kolekcją ponad 500 000 książek w obiegu i zbiorami specjalnymi obejmującymi około 100 000 rzadkich książek, map i rękopisów. Biblioteka posiada również uznaną w całym kraju kolekcję dzieł sztuki, od obrazów i rzeźb po grafiki rysunków i fotografie.
W XVIII i XIX wieku w Ameryce atenea budowano w wielu miastach.
Niektóre
z nich zostały później przekształcone w biblioteki publiczne, ale
większość pozostała bibliotekami niezależnymi i badawczymi, przechowując
zbiory nowych i rzadkich książek, czasopism, obrazów i sztuki.
Nazwa biblioteki związana jest z Ateną, starożytną grecką boginią mądrości, wojny (wojny obronnej, a nie agresji), rzemiosła i patronką Aten. Jej głównymi symbolami są sowa symbolizująca mądrość i drzewo oliwne. W sztuce jest zazwyczaj przedstawiana w hełmie z włócznię.
Athenaeum oznacza miejsce Ateny – świątynię budowane ku czci bogini mądrości.
✯ ✯ Wejście do biblioteki, recepcja bibliteki.
Po obu stronach holu bibliotecznego znajdują się dwa współczesne obrazy.
George Charles Deem (1932 – 2008) był amerykańskim artystą, znanym głównie z reprodukcji barwnych przekształceń klasycznych obrazów z historii sztuki.
Po prawej stronie holu biblitecznego znajduje się jeden z jego obrazów: Stołek, krzesło i mapa / A Stool, a Chair, and a Map, 2003
Deem pożyczył niektóre elementy swojej pracy ze słynnego obrazu Vermeera Artysta w pracowni.
Artysta Bradley Phillips (1929–1991) to twórca obrazu po lewej stronie: The Empire City, 1987. Przedstawil on wielowarstwowy pejzaż miejski, będący połączeniem Nowego Jorku, Bostonu i Filadelfii. Phillips opisał inspirację do tego obrazu jako wizję z podróży samochodem wzdłuż wybrzeża Atlantyku.
W tle wznosi się miasto, a Phillips wysuwa na pierwszy plan tętniącą życiem dzielnicę czarnoskórych rodzin.
✯ ✯ Na pierwszej kondygnacji Boston Athenaeum, obok recepcji, znajduje się pierwsza biblioteka.
Większość, jeśli nie wszystkie piętra, posiada pomost, a niektóre mają balkony na obu końcach.
Z tego pomieszczenia prowadzą schody i winda na pozostałe piętra, których jest cztery, plus piwnica.
Atena Giustiniani to rzymski marmurowy posąg Ateny, wzorowany na greckiej rzeźbie z brązu z końca V / początku IV wieku p.n.e.
Ta rzeźba pierwotnie znajdowała się w kolekcji Vincenza Giustinianiego (włoski bankier, kolekcjoner sztuki i intelektualista końca XVI i początku XVII wieku); obecnie znajduje się w Muzeach Watykańskich.
W tej części biblioteki stoi prawie dwumetrowy, brązowy posąg Ateny Giustiniani. Został odlany we Florencji w XX wieku. W 1857 roku aktorka Charlotte Cushman podarowała Athenaeum tę wersję Ateny Giustiniani.
Duże okna biblioteki wychodzą na pobliski, zabytkowy cmentarz Granary, gdzie pochowanych jest kilka wybitnych postaci historycznych. Jasny obolisk widoczny po prawej stronie poświęcony jest rodzicom i krewnym Benjamina Franklina, który urodził się w Bostonie.
Benjamin Franklin (1706-1790) był amerykańskim pisarzem, naukowcem, wynalazcą, mężem stanu, dyplomatą, drukarzem, wydawcą i filozofem politycznym. Franklin należał do najbardziej wpływowych intelektualistów swoich czasów. Był jednym z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych; autorem i sygnatariuszem Deklaracji Niepodległości; a także pierwszym naczelnikiem poczty.
Duże, łukowate drzwi prowadzą do przestronnego pomieszczenia, które kiedyś służyło wyłącznie do ekspozycji rzeźb.
✯ ✯ Centralnym punktem pierwszej kondygnacji jest sala Bayard Henry Long Room, otoczona bogatymi zbiorami i piękną architekturą.
Ateneum sponsoruje liczne wykłady, wystawy sztuki i koncerty; wystawy w tej sali zmieniają się co kilka miesięcy.
W bibliotece znajduje się wiele pięknych rzeźb, w tym pełnowymiarowe kopie znanych dzieł starożytnych, wykonane z gipsu lub marmuru.
W XIX wieku w Boston Athenaeum gromadzono odlewy gipsowe – kopie wykonane z form słynnych posągów.
Odlewy słynnych rzeźb pozwalały artystom szkicować, studiować i uczyć się zasad kompozycji bez opuszczania Bostonu czy podróżowania za granicę.
Zaraz po wejsciu do Long Room po obu stronach tej części sali znajdują się dwie rzeźby:
L) Artysta kiedyś znany* (Artist Once Known) - Sofokles, około 1845
Kopia oryginalnej rzeźby z Muzeów Watykańskich. Sofokles był jednym z największych dramatopisarzy ateńskich.
P) Artysta kiedyś znany* (Artist Once Known) - Demostenes który był wybitnym greckim mężem stanu i mówcą starożytnych Aten.
Kopia z oryginału z XIX wieku znajdującego się w Muzeach Watykańskich w Rzymie.
François Joseph Bosio (1768–1845) - Ceres, rzymska bogini urodzaju, trzyma w lewej dłoni stylizowany snop pszenicy i pąk maku.
Rzeźba ta należała niegdyś do Józefa Bonapartego (1768–1844), starszego brata Napoleona Bonaparte. Po klęsce Napoleona Józef uciekł do Stanów Zjednoczonych w 1816 roku. Mieszkał w okazałej posiadłości w New Jersey, gdzie eksponował Ceres w swojej bogatej kolekcji dzieł sztuki.
Popiersia George'a Washingtona i markiza de Lafayette.
Te popiersia należały kiedyś do Thomasa Jeffersona, trzeciego prezydenta Stanów Zjednoczonych (1801–1809). Znał on obu mężczyzn osobiście. Jefferson eksponował te popiersia jako wizerunki osób zacnych i godnych podziwu ludzi – wraz z podobnymi popiersiami w Herbaciarni w Monticello, jego 5000-akrowej plantacji w Wirginii, gdzie pracowalo ponad 400 niewolników.
Jefferson zmarł w 1826 roku, pogrążony w długach. Jego spadkobiercy zorganizowali wyprzedaż jego kolekcji dzieł sztuki w Boston Athenaeum w 1828 roku. Sprzedano tylko jeden obraz – portret Benjamina Franklina. Kilka miesięcy później Athenaeum zakupiło popiersie markiza de Lafayette za 100 dolarów. W 1912 roku potomkowie Jeffersona podarowali Athenaeum popiersie George'a Washingtona.
Alexander Hamilton (1755 lub 1757 - 1804) był amerykańskim oficerem, mężem stanu, sekretarzem skarbu USA za prezydentury George’a Washingtona.
Te dwa niemal identyczne popiersia Alexandra Hamiltona powstały w odstępie prawie stu lat.
Oryginalne popiersie wykonał włoski rzeźbiarz Giuseppe Ceracchi, który w 1794 roku stworzył marmurowe popiersie Hamiltona.
Po śmierci Hamiltona w 1804 roku w pojedynku z Aaronem Burr**, zamówienia na popiersia tego męża stanu wzrosły.
Boston Athenaeum prezentuje dwie wierne repliki oryginału, wykonane przez dwoje amerykańskich artystów: Johna Dixey (1763–1820), urodzonego w Irlandii i Louisę Castelvecchi (1853–1926), urodzoną we Włoszech.
Kopia po lewej stronie - John Dixey, około 1815
Kopia po prawej stronie - Louisa Castelvecchi 1899–1906
Prezentacja tych dwóch popiersi nazwana jest w bibliotece Athenaeum jako Podwójne widzenie.
Piękna mała ekspozycja obrazów na ścianie w sali Bayard Henry Long.
Charles H. Turner (1848-1908) - Park Street Boston, 1886
Edmund Charles Tarbell (1862-1938) - Nancy Graves (Mrs.Samuel Cabot) około 1913.
Polly Thayer Starr (1904-2006) - Mary Elizabeth (Sears) Kellog, 1945.
William McGregor Paxton (1869-1941) - Elizabeth Vaughan Okie, 1894.
Enrico Meneghelli (1853–after 1910) malarz urodzony we Włoszech który większość swojego życia i kariery spędził w Bostonie i Nowym Jorku.
Jego specjalnością było przedstawianie wnętrz muzealnych.
W tamtych czasach powszechną praktyką było wypełnianie galerii eksponatami i obrazami, zawieszonymi jeden na drugim w stylu salonowym.
Widziałem dwa jego obrazy na ekspozycji w Salonie Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie.
Enrico Meneghelli (1853–after 1910) - Galeria Obrazów Athenaeum.
Na obrazie widać trzecie piętro Boston Athenaeum, takie, jakie było około 1875 roku, z eksponatami z niedawno założonego Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie (1870).
Enrico Meneghelli - Sala Panien w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie, z odlewami z kolekcji Athenaeum, 1899.
Do najsłynniejszych rzeźb przedstawionych na tym obrazie należą kopie Fauna Barberinich, Laokoona i jego synów oraz Nocy Michała Anioła.
Alice
M. Frye Leach (1857–1943) - Galeria Porcelany, Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie, około 1877.
Alice M. Frye Leach była jedną ze znaczących profesjonalnych
artystek pod koniec XIX wieku.
Na tym obrazie Leach przedstawila wczesny widok wnętrza Muzeum Sztuk Pięknych
w Bostonie, w którym znajdują się dzieła wypożyczone z Athenaeum. W tle wisi obraz Męczeństwo św. Sebastiana, który nadal znajduje się w zbiorach Athenaeum.
Po obu stronach małej ekspozycji obrazów w Long Room znajdują się dwie alkowy wypełnione także sztuka.
Po prawej stronie widać rzeźbę boginii Wenus.
Horatio Greenough (1805–1852), 1837–1840 - Venus Victrix, rzeźba boginii Wenus (Afrodyta dla Greków) która była jednym z najpopularniejszych tematów rzeźbiarzy neoklasycyzmu.
Bostoński rzeźbiarz Horatio Greenough w swojej wersji przedstawia triumfującą Wenus w konkursie i zdobywającą złote jabłko.
Rzeźbę tę zamówił John Lowell Jr., członek wpływowej bostońskiej rodziny - była to pierwsza rzeźba nagiej postaci kobiecej, jaką kiedykolwiek zamówił amerykański mecenas u amerykańskiego rzeźbiarza.
Obok rzeźby Wenus znajdują się dwa obrazy.
Pierwszym jest autoportret Polly Thayer Starr (1904–2006), 1943.
Drugi obraz to portret Ruth Loring Whitman namalowany przez Lillę Cabot Perry
Lilla Cabot Perry (1848-1933) jest najbardziej znana jako malarka impresjonistyczna. Była również autorką czterech tomików poezji i tłumaczeń klasycznej poezji greckiej.
Po lewej stronie ściany Long Room jest druga alkowa także z rzeźbą i obrazami.
Znajduje się tutaj rzeźba Venus de' Medici, Wenus Medycejska z około 1790 roku. Jest to rzadka marmurowa replika starożytnej greckiej rzeźby, której oryginał znajduje się w Galerii Uffizi we Florencji.
Europejczycy i Amerykanie uważali Wenus Medycejską za arcydzieło, inspirujące artystów takich jak Horatio Greenough (Venus Victrix, również na tej ścianie).
Robert S. Duncanson (1821–1872) - Boatman dostarczający towary na South Fork rzeki Shenandoah, Wirginia, lata 50. XIX wieku.
Robert S. Duncanson był jednym z najważniejszych amerykańskich malarzy pejzażowych XIX wieku. Jako wolny Afroamerykanin, ryzykował swoje bezpieczeństwo osobiste i wolność, podróżując po Południu przed wojną secesyjną i malując pejzaże.
Ralph Waldo Emerson, amerykański pisarz, poeta, wykładowca, filozof, duchowny, abolicjonista (1803–1882).
Boston Athenaeum od dawna gromadzi eksponaty związane z rewolucją amerykańską. Wiersz Ralpha Waldo Emersona Concord Hymn upamiętnia bitwy pod Lexington i Concord. Emerson wprowadzilł zwrot strzał słyszany na całym świecie.
✯ ✯ W tej części Long Room znajduje się wejście do Czytelni Alberta Gordona.
Czytelnia Alberta Gordona / Gordon Reading Room - to piękna, pełna dzieł sztuki czytelnia w Boston Athenaeum.
Jej piękne wnętrze dorównuje muzeom i stanowi część bogatej kolekcji sztuki Athenaeum. We
wnętrzu czytelni są posągi naturalnej wielkościa i popiersia,
obrazy z XVIII wieku, porcelanowe wazy i misternie rzeźbiony zegar
stojący.
Rzeźba Williama Wetmore Story amerykańskiego rzeźbiarza przedstawiająca Elizabeth Barrett Browning (1806-1861) angielską poetką epoki wiktoriańskiej, popularną w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych za życia, a po śmierci jej wiersze były często umieszczane w antologiach.
Zauważyłam, że na etykietach kilku dzieł sztuki nie ma nazwiska artysty, lecz okreslenie Artist Once Known / Artysta kiedyś znany.
* Artist Once Known / Artysta kiedyś znany - to termin kuratorski. Wskazuje, że tożsamość artysty była wcześniej znana, ale została utracona z powodu
czynników historycznych, społecznych lub kolonialnych. Określenie to sugeruje, że artysta nie był bezimienny ani nieistotny, lecz raczej
szanowanym twórcą, którego imię i historia zostały celowo lub
nieumyślnie wymazane z zapisów historycznych.
Artysta nieznany wskazuje, że tożsamość artysty jest nieistotna i niemożliwa do odzyskania.
** Aaron
Burr Jr. (1756 – 1836) był amerykańskim politykiem, przedsiębiorcą,
prawnikiem, który pełnił funkcję trzeciego wiceprezydenta Stanów
Zjednoczonych w latach 1801–1805, podczas pierwszej kadencji
prezydenckiej Thomasa Jeffersona. Jego
osobisty i polityczny konflikt z Alexandrem Hamiltonem zakończył się
pojedynkiem Burr–Hamilton, w którym Burr śmiertelnie ranił Hamiltona. Burr został oskarżony o pojedynek, ale wszystkie zarzuty wobec niego zostały oddalone. Kontrowersje te zakończyły jego karierę polityczną.
Korzystałam z informacji znajdujących się w bibliotece.
Boston Athenaeum - strona internetowa