Wspaniała Biblioteka Centralna w Bostonie, stan Massachusetts

...ale także sztuka, malarstwo i piękne murale na ścianach!

Biblioteka Centralna (znana również jako Biblioteka na Copley Square) to główna filia Biblioteki Publicznej w Bostonie w stanie Massachusetts, zajmująca cały kwartał Copley Square w dzielnicy Back Bay w Bostonie. Składa się z dwóch budynków: budynku McKima i budynku Johnsona. Biblioteka Centralna w Bostonie ma ponad dwuwiekową historię gromadzenia i udostępniania zbiorów, a jej otwarcie nastąpiło w 1895 roku.

Znajdują się w niej jedne z najważniejszych murali i instalacji sztuki publicznej w kraju.

Budynek McKima, w którym mieszcza się zbiory biblioteczne, został zaprojektowany w stylu renesansowym i Beaux-Arts przez architekta Charlesa Follen McKim. Projektując ten budynek, architekt czerpał inspirację z innej słynnej biblioteki, paryskiej Biblioteki św. Genowefy (1850), a jednocześnie uwzględniał charakterystyczne detale bostońskie.

Nad wejściami znajdują się trzy rzeźbiarskie pieczęcie autorstwa Augustusa Saint-Gaudens, przedstawiające (od lewej do prawej) stan Massachusetts, Bibliotekę i miasto Boston. Pod nimi znajdują się trzy słowa wyrażające naczelną zasadę tej instytucji:Free - To - All - Wolny dla wszystkich.

Jest to związane z wcześniejszym Ruchem Wolnych Bibliotek (Free Library Movement) i dzisiejszymi bibliotekarzami, którzy służą społeczeństwu pomimo zamykania bibliotek i zakazów książek. Powstała instytucja, w której wszystko jest darmowe, a drzwi otwarte dla wszystkich.

Jest także drugi budynek biblioteczny; w budynku Johnsona znajdują się zbiory książek obiegowych i rzadkich. Obie sekcje Biblioteki Centralnej zostały uznane za zabytki Bostonu, a budynek McKima jest również Narodowym Zabytkiem Historycznym.

Tuż przed budynkiem McKim stoją dwie brązowe rzeźby kobiet; twórcą ich był w 1912 roku amerykański rzeźbiarz Bela Pratt: Nauka (trzymająca globus) i Sztuka (przedstawiona tutaj z paletą i pędzlem).

Potrójne wejście prowadzi do przedsionka budynku, którego ściany wykonane są z różowego marmuru z Knoxville. W tym miejscu rzeźbiarz Daniel Chester French zainstalował trzy pary brązowych drzwi z płaskorzeźbami; prowadzą one do foyer. Każde drzwi ważą aż 680 kilogramów (1500 funtów) i przedstawiają alegoryczne postacie: Muzykę, Poezję, Wiedzę, Mądrość, Prawdę i Romans.

W tym przedsionka stoi rzeźba Fredericka MacMonnies przedstawiająca Sir Henry'ego Vane'a, szóstego gubernatora kolonii Zatoki Massachusetts, którego spotkał nieszczęśliwy koniec z rąk króla Anglii: został ścięty za zdradę stanu w 1662 roku.

Nastepnym pomieszczeniem jest McKim Hall. Sufity holu, pokryte mozaikami wykonanymi przez włoskich rzemieślników-imigrantów mieszkających w bostońskiej dzielnicy North End, przedstawiają motywy rzymskie i nazwiska prominentnych mieszkańców Massachusetts. Łuki pod mozaikami są dziełem Rafaela Guastavino, hiszpańskiego budowniczego specjalizującego się w sklepieniach z płytek ceramicznych.

✯ ✯ ✯ Schody w budynku McKim wykonane są z żółtego marmuru z Sieny. Architekt McKim, zamówił prawie dziesięciokrotnie więcej kamienia niż było to potrzebne do projektu, chciał wybrać elementy o idealnym wzorze. Majestatyczna para lwów na schodach została zamówiona przez członków Drugiego i Dwudziestego Ochotniczego Pułku Piechoty Massachusetts, aby upamiętnić towarzyszy broni, którzy zginęli w wojnie secesyjnej.

Malowidła ścienne otaczające schody to jedyne obrazy poza Francją autorstwa Pierre'a Puvis de Chavannes, francuskiego malarza uważanego za jednego z najwybitniejszych malarzy murali XIX wieku.

Puvis de Chavannes, który nigdy nie widział tego dzieła na żywo, namalował je na belgijskich płótnach belgijskim w Paryżu i wysłał do Bostonu, gdzie zostały zainstalowane w latach 1895–1896.

✯ ✯ ✯ Sala Abbey pierwotnie służyła jako Sala Dostaw Książek, gdzie czytelnicy oczekiwali na odbiór zamówionych egzemplarzy. Na piętnastu panelach otaczających tę przestrzeń malarz Edwin Austin Abbey przedstawił wyprawę sir Galahada w poszukiwaniu Świętego Graala, prezentując liczne wersje legendy o Graalu.

Urodzony w Ameryce, Abbey mieszkał w Anglii, gdy ukończył swoje panele i tu poznal innego amerykanskiego malarza Johna Singera Sargent z ktorym dzielił pracownię.

Dziś w tej sali odbywają się wydarzenia specjalne i wykłady.

✯ ✯ ✯ Bates Hall to słynne pomieszczenie w Bibliotece Centralnej w Bostonie. Imponująca, jasna główna czytelnia z beczkowatym sufitem o wysokości 4,5 metra. Oryginalne regały i stoły z angielskiego dębu są w użyciu od momentu otwarcia budynku w 1895 roku.

Czytelnia nosi imię pierwszego głównego darczyńcy biblioteki, Joshuy Batesa. Bates, który dorastał bez możliwości dostępu do biblioteki publicznej, doceniał znaczenie tej instytucji i zaoferował sfinansowanie zakupu książek dla biblioteki publicznej w Bostonie po jej założeniu w 1852 roku. Darowizna przewidywała, że nowa biblioteka będzie ciepła i dobrze oświetlona, ozdobą miasta, zapewni miejsce dla co najmniej 150 czytelników i, co najważniejsze, pozostanie dostępna dla wszystkich.

✯ ✯ ✯ Sala Boylston - Rzeźba znajdująca się przy wejściu to Dziecko z łabędziem autorstwa Leopolda Ansiglione (1832–1894), a powyżej znajduje się fresk w lunecie autorstwa Josepha Lindona Smitha, przedstawiający Lwa św. Marka.

W tej sali pośród regałów z książkami znajdował się niewielki obraz angielskiego malarza Franka O. Salisbury (1874–1962 ):

Wspomnienie dekoracji Biblioteki Publicznej w Bostonie autorstwa J. S. Sargenta przed wyjazdem do Ameryki, 1915.

Na tym obrazie John O. Salisbury przedstawia swoją wizytę w londyńskiej pracowni Johna Singera Sargent, gdzie artysta tworzył panele do zamówionego muralu w Bibliotece Publicznej w Bostonie. Był to projekt, który obejmował 29 lat kariery artysty.

Na tym obrazie Salisbury przedstawia postać – prawdopodobnie samego Sargenta – oświetlającą model wnętrza biblioteki. W lewym górnym rogu widać panel Niebo. Seria murali Sargenta, w tym panel Niebo, znajduje się na trzecim piętrze budynku McKim.

✯ ✯ ✯ Sala Elliotta z niezwykłym muralem

Mural Johna Elliota Triumf Czasu to dwuczęściowy fresk na suficie w Sali Elliota. Fresk przedstawia dwanaście uskrzydlonych postaci kobiecych, symbolizujących Godziny.

Prowadzą one dwadzieścia koni, symbolizujących dwadzieścia wieków chrześcijaństwa, które minęły do momentu namalowania muralu w 1900 roku. Konie ciągną rydwan, w którym siedzi postać męska, symbolizująca Czas.

Pokój Elliota to niewielki pokój, nieco na uboczu, prowadzący do innych pomieszczeń. To proste pomieszczenie z regałami i stołami; kiedy tam byłam, tylko jedna osoba czytała.

Byłam zachwycona, gdy zobaczyłem ten fresk na suficie. To piękne i wspaniałe dzieło!

✯ ✯ ✯ Sargent Gallery - Sklepiona, oświetlona światłem dziennym sala na trzecim piętrze budynku Mckim mieści cykl murali autorstwa Johna Singera Sargent, którego powstanie trwało 29 lat kariery tego aktywnego malarza.

Sargent, znany przede wszystkim ze swoich portretów, uznał zlecenie ozdobienia nowej Biblioteki Centralnej za szansę na wyjście poza gatunek, z którego był głównie znany.

Johna Singer Sargent malował swoje murale w Anglii. W Londynie dzielił pracownię z innym artystą zajmującym się malarstwem ściennym, który również ozdabiał bibliotekę, Edwinem Austin Abbey. W latach 1895–1919 podróżował z nimi do Bostonu podczas czterech etapów instalacji.

Tematem wybranym przez Sargenta byl Triumf Religii przedstawiajacy wiele momentów z wczesnych egipskich i asyryjskich wierzeń, także judaizmu i chrześcijaństwa, tak jak je poznał dzięki swoim studiom.

Lunety po obu stronach sali wypelnione są muralami Serganta

Ta luneta przedstawia Sąd - ważenie dusz, które zbliżyły się do bram Nieba

Przejście dusz do nieba - postacie w białych szatach wznoszą się ku niebu

✯ ✯ ✯ Dziedziniec muzeum Projekt dziedzinca biblioteki jest wzorowany na Palazzo Della Cancelleria w Rzymie. Zadaszona arkada otacza otwarty plac otoczony zielenią i białym marmurem, pośrodku którego znajduje się basen z fontanną.

Fontanna otacza replikę brązowej rzeźby Bachantka i Mały Faun autorstwa Fredericka MacMonnies (który wyrzeźbił również Sir Henry'ego Vane'a w przedsionku biblioteki).

Charles Follen McKim podarował oryginalną rzeźbę do Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku w 1897 roku, po tym jak Bachantka wywołała negatywne reakcje wśród mieszkańców Bostonu, oburzonych tym ze Bachantka jest naga, a do tego pijana...i ofiarowuje kiść winogron dziecku.