Malarstwo Impresjonistów w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie

 

Impresjonizm, szerokie pojęcie używane do opisania twórczości tworzonej pod koniec XIX wieku, zwłaszcza między około 1867 a 1886 rokiem, przez grupę francuskich artystów. Do założycieli impresjonizmu należeli Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Camille Pissarro, Alfred Sisley, Edgar Degas i Paul Gauguin...
 
Chociaż artyści ci różnili się stylistycznie, łączyło ich zainteresowanie dokładnym i obiektywnym uwiecznianiem współczesnego życia oraz ulotnych efektów światła i koloru. ...W XIX wieku kiedy faworyzowano tematykę historyczną, biblijną i alegoryczną, a w malarstwie oczekiwano wysokiej jakości – byli rewolucyjni. Impresjoniści przyczynili się do tego, że sztuka przestała koncentrować się na przedmiocie, a zaczęła skupiać się na ekspresji osobistej i badaniu procesu twórczego. Britannica


Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie posiada wiele światowej sławy dzieł Paula Gauguin, Rembrandta van Rijn, Edgara Degas, Johna Singera Sargent, Vincenta van Gogh...
 
Rzeźba Edgara Degas Mała czternastoletnia tancerka (Petite danseuse de quatorze ans) - oryginalny model 1878–81, odlew po 1921 roku.
Rzeźba była wzorowana na baletnicy Marie Genevieve van Goethem, jednej z trzech sióstr pochodzących z biednej paryskiej rodziny. Marie i jej siostry zostały prawdopodobnie zmuszone przez matkę do występów z Baletem Opery Paryskiej dla zysku.
Kiedy ludzie po raz pierwszy zobaczyli ukończoną rzeźbę Degasa przedstawiającą młodą tancerkę, Marie została nazwana brzydką. Niewiele wiadomo o życiu Marie, ale wiadomo, że paryskie dziewczęta, nawet w wieku sześciu lat, często były zabierane z ulicy i poddawane intensywnemu szkoleniu baletowemu. Historia powstania tej rzeźby opowiedziana jest w książce Camille Laurens Dziewczynka. 
 
 
Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy? 1897 Paul Gauguin (1848–1903).   
Kiedy Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie kupiło ten obraz Gauguina w 1936 roku, lokalna gazeta wyraziła wątpliwość, czy muzeum podjęło właściwą decyzję o przyjęciu tak niesprawdzonego dzieła sztuki współczesnej, a także czy obraz pozostanie na wystawie, czy trafi do magazynu.
Obecnie jest to jedno z najsłynniejszych dzieł Gauguina, jeden z najcenniejszych eksponatów muzeum i najczęściej oglądany obraz w tym muzeum. 

Obraz ten powstał podczas drugiej podróży Paula Gauguina na Tahiti, gdzie Gauguin zamieszkał na stałe w 1895 roku (pierwszy raz był na Tahiti w 1891 roku).

Ten obraz stawia prowokacyjne pytania. Trzy z nich tworzą sam tytuł, który artysta napisał (po francusku) w lewym górnym rogu. Listy Paula Gauguina wskazują, że zamierzał czytać tę kompozycję od prawej strony obrazu do lewej, zaczynając od śpiącego niemowlęcia, przez stojącego młodzieńca pośrodku, aż do skulonej postaci kobiety bliskiej śmierci. Kontemplacja życia i śmierci.

Paul GauguinWojna i pokój /La Guerre et La Paix, 1901 - Paul Gauguin
Wojna i pokój: Pokój (góra), Wojna (dół); rzeźba wykonana na Tahiti w lokalnym drewnie, tamanu.

*Drzewo tamanu ma wyjątkową nazwę: Drzewo Boga, a jego owoce znane są z cudownych właściwości wśród rdzennych mieszkańców wysp Pacyfiku. Jest również nazywane Zielonym Złotem.

Paul Gauguin - Bądź zakochany, a będziesz szczęśliwySoyez amoureuses vous serez heureuses, 1889. 
Gauguin opisał tę płaskorzeźbę, wyrzeźbioną i namalowaną na drewnie lipowym, jako najlepszą i najdziwniejszą rzecz, jaką kiedykolwiek stworzyłem w rzeźbie. Gauguin (jako potwór) chwyta za rękę protestującą kobietę i mówi jej: Kochaj, a będziesz szczęśliwa.

Paul Gauguin - Pejzaż z dwiema Bretonkami, 1889. 
W latach 1886–1891 Gauguin spędził dłuższy czas w małym miasteczku nad rzeką,  Pont-Aven w Bretanii.
Na tym obrazie dwie Bretonki siedzą w cieniu na tle kolorowego krajobrazu. Postać po prawej stronie na pierwszy rzut oka wydaje się modlić, ale w rzeczywistości je – prawdopodobnie trzyma kawałek owocu w lewej ręce, a nóż w prawej. 


Jean Guillaumin (1841–1927) Most w górach, 1889 
Guillaumin odwiedził rodzinę swojej matki w południowo-środkowej Francji latem 1889 roku, kiedy namalował ten widok skalistego wąwozu z mostem. Guillaumin przyjaźnił się z Vincentem van Gogh, który w październiku tego roku napisał do swojego brata Theo: Guillaumin był tego lata w Owernii, skąd przywiózł kilka dobrych płócien.  

Claude Monet (1840-1926) Japoka / La Japonaise 
Duży obraz Moneta La Japonaise przedstawia jego żonę Camille w kimonie z pikowanym dołem (uchikake).
Współpraca między pracownikami muzeum w Bostonie a kolegami z Japonii ujawniła temat dekoracji szaty: japońską baśń o samuraju podziwiającym liście i pięknej kobiecie, która jest przebranym demonem. 

Gustave Caillebotte (1848–1894) Dalie, ogród Petit Gennevilliers, 1893. Caillebotte, podobnie jak jego przyjaciel Monet, był zapalonym ogrodnikiem. W jego domu w Petit Gennevilliers, na północno-zachodnich przedmieściach Paryża, znajdowała się szklarnia i bujny ogród.

 
Maurice de Vlaminck (1876-1958) Pejzaż podmiejski,1905. 

John Singer Sargent (1856-1925), Helen Sears, 1895.  
Sargent urodził się we Florencji i większość swojej kariery spędził w Europie. Znał wielu artystów ktorych dzieła można zobaczyć w tej galerii a nawet uczył się u Léona Bonnata, którego prace również są tu prezentowane. 

Portret przedstawia sześcioletnią Helen Sears, córkę bostońskiej fotografki, malarki i kolekcjonerki sztuki, Sarah Choate Sears.

Joseph Florentin Leon Bonnat (1833–1922) Mary Sears (późniejsza pani Francis Shaw), 1878. 
Mary Sears pochodziła z wpływowej bostońskiej rodziny, blisko związanej z Paryżem. Spędzała wiele czasu w stolicy Francji, gdzie pozowała do tego portretu w pracowni Bonnata.  
Leon Bonnat byl jeden z najwybitniejszych portrecistów swoich czasów.  Ciemnoniebieska sukienka dzienna młodej kobiety odzwierciedla styl znanego paryskiego krawca Charlesa Fredericka Wortha, którego projekty wyznaczały standardy mody w paryskim towarzystwie.

Joaquin Sorolla y Bastida, hiszpanski artysta (1863–1923) 
Spacer wzdłuż latarni morskiej w Biarritz, 1906. 
Sorolla wraz ze swoją rodziną spędził lato 1906 roku w Biarritz na południowo-zachodnim wybrzeżu Francji. Na tym obrazie Maria, jego najstarsza córka, trzyma parasol po lewej stronie, a jego młodsza, Elena, ma na sobie jaskrawoczerwoną kurtkę. Jego żona, Clotilde, to prawdopodobnie trzecia postać od lewej, jej lawendowy szalik powiewa na wietrze. 
Jego obrazy cieszą się popularnością wśród amerykańskiej publiczności; wiele z jego najważniejszych dzieł znajduje się obecnie w Stanach Zjednoczonych. 
 
 
Paul Cézanne (1839–1906) Madame Cézanne w czerwonym fotelu, około 1877. 
Żona Cézanne'a, Hortense Fiquet, była jego najczęstszą i prawdopodobnie najbardziej cierpliwą modelką. Namalował jej blisko trzydzieści portretów. 

Edward Munch,  artysta norweski (1863–1944) Sen nocy letniej (Głos), 1893. 
Na twórczość Edvarda Muncha duży wpływ wywarła twórczość Vincenta van Gogha i Paula Gauguina. Pod koniec życia Munch stworzył cykl Fryz życia, który w symboliczny sposób poruszał tematy życia, miłości i śmierci. 

Edward Munch - Ingeborg Kaurin (później Ingeborg Onsager), ok. 1912  Ingeborg Kaurin, młoda znajoma Muncha, regularnie pozowała mu jako modelka – jej okrągła twarz i szeroko rozstawione oczy są często rozpoznawalne na jego grafikach i obrazach. 

James Jacques Joseph Tissot (1836–1902) Kobiety Paryża: Wielbicielka Cyrku, 1885.
Dzieło to należy do serii Kobiety Paryża, piętnastu dużych obrazów przedstawiających kobiety z różnych klas społecznych. W każdym z nich kobiety spotykane są jakby przypadkiem, zajęte różnymi zajęciami i rozrywkami.  
Przedstawione wydarzenie to cyrk wyższych sfer, w którym amatorami byli członkowie arystokracji.

Edgar Degas (1834–1917) Księżna di Montejasi z córkami, Eleną i Camillą, około 1876 r. 
To ostatni wielki portret rodzinny Edgara Degas. Namalował go jako prezent dla modelki, Stéphanie Carafa, markizy di Cicerale, księżnej di Montejasi – znanej artyście po prostu jako ciotka Fanny. Księżna przedstawiona jest tutaj z jej córkami. Wszystkie trzy kobiety ubrane są w czarne stroje żałobne po śmierci męża cioci Fanny w 1875.
 
Theodore van Rysselberghe z Belgii (1862–1926) - obraz przedstawia architekta Louis Bonnier, 1903. 


 

Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie - strona internetowa