Aktualnie w Muzeum Narodowym w Lublinie na Zamku ma miejsce wystawa poświęcona dawnemu Egiptowi. Ta ekspozycja jest związana z dwoma bardzo ważnymi odkryciami łączacymi się ze starożytnym Egiptem: 200 lat temu nastapiło odczytanie hieroglifow (wrzesień 1822 rok) i rownóczesnie jest 100 rocznica odkrycia grobowca Tutanchamona (listopad 1922 roku).
Ekspozycja prezentuje zabytki związane z historią, kulturą, życiem codziennym, religią
oraz obrzędami pogrzebowymi Egiptu.Wystawa prezentuje prawie 200 artefaktów, z
których część pokazywana jest po raz pierwszy. Liczące tysiące lat
eksponaty wypożyczono z: Instytutu Archeologii Uniwersytetu
Jagiellońskiego, Muzeum Archeologicznego w Krakowie, Muzeum Narodowego w
Warszawie, Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego oraz Muzeum
Archidiecezjalne we Wrocławiu.
W wielu miejscach na ścianach można zauważyć skarabeusze - to one wyznaczają kierunek poruszania się po wystawie.
Skarabeusz - w starożytnym Egipcie był uważany za zwierzę święte. Stał się symbolem odrodzenia, ponownych narodzin; dlatego należał do najczęstszego wyposażenia grobowców.
W jednej części wystawy podłoga przypomina Nil, przechodząc tę część ma się wrażenie prawie "chodzenia po wodzie".
 |
Figurka sługi swiątynnego; Okres Ptolemejski, 332-30 r. p.n.e., glina
|
 |
| Stela Nebidi; II Okres Przejściowy, koniec XVII dynastii, ok.1600-ok.1550 r. p.n.e, wapień |
|
 |
Figurka Amona lub króla; Okres Późny, ok.664-332 r. p.n.e., brąz
|
 |
| Figurka Izydy z Horusem na kolanach; Okres Późny, 664-332 r. p.n.e., brąz |
 |
Główka kobiety - fragment figurki; Okres Ptolemejski, 332-30 r. p.n.e., glina
|
 |
| Królowa Nefertari grająca w senet* na podstawie malowidła ściennego z grobowca królowej Nefertari /Dolina Krolów - Teby Zachodnie" | | | |
|
|
 |
| Rytuał "Otwarcia ust" - na podstawie papirusu Księga Umarłych Hunefera |
|
|
 |
Skrzynka kanopska**; Okres Późny, XXVI dynastia, 664-525 r. p.n.e., drewno
|
 |
Pokrywy urn kanopskich**; Nowe Państwo, 1550-1069 r.p.n.e., glina
|
 |
Mumia kota
|
* Senet – popularna w starożytnym Egipcie gra planszowa. Pomimo wielu badań archeologicznych nie udało się poznać zasady tej gry.
Jej tradycje sięgały zamierzchłych czasów, najstarszy komplet do gry odkryto w grobowcu Hesy'ego z czasów II dynastii z okresu Starego Państwa. Znak planszy z pionami występuje już w najstarszych hieroglifach. Popularność tej gry była bardzo duża, o czym świadczą liczne przedstawienia grających Egipcjan i to w różnych sytuacjach – w domu i poza domem, w tawernach, ogrodach, w kolejkach do golarza. O popularności tej gry świadczy również fakt, że plansza z pionami (i mieszczącym się pod nią pudełkiem na piony) wchodziła również często w skład wyposażenia grobowego, aby zmarli mogli oddawać się ulubionej rozrywce również w zaświatach. Do tej pory odkryto w grobowcach ponad 40 kompletów do gry. Wikipedia
** Kanopy (także wazy lub urny kanopskie) – w starożytnym Egipcie rytualne naczynia, w których umieszczano wnętrzności, wyjęte z ciała przed mumifikacja i zakonserwowane. Zwykle wykonane były z alabastru lub gliny spotyka się również kanopy drewniane, kamienne i fajansowe. Zawsze występowały w rytualnej liczbie czterech związanej z bóstwami pogrzebowymi – tzw. synami Horusa.
Gliniane kanopy znane są już z okresu Starego Państwa. Początkowo zamykane były płaskimi pokrywami, na początku Nowego Państwa nakrywkami wyobrażającymi głowę zmarłej osoby (lub głowy Synów Horusa w postaci ludzkiej – według innej wersji), a w Epoce Późnej zaczęto je przyozdabiać głowami synów Horusa w postaci zwierzęcej: Imseta (głowa ludzka – dla wątroby), Hapiego (głowa pawiana – dla płuc ),Kebehsenufa (głowa sokola – dla jelit) i Duamutefa (głowa psa podobnego do szakala – dla żołądka ). Każdy z geniuszy opiekuńczych zmarłego był z kolei pod ochroną bogiń opiekuńczych: Izyda strzegła wątroby, Neftyda – płuc, Neit– żołądka, a Selkit – jelit. Wikipedia
