Kościół Kapucynów lubelskich pw. śś. Piotra i Pawła i Władysław Barwicki...



Klasztor lubelski jest czwartą fundacją kapucyńską w Polsce (po Warszawie, Krakowie i Lwowie). Fundatorem był marszałek wielki litewski, książę Paweł Karol Sanguszko wraz z drugą żoną Marianną z Lubomirskich.  
Paweł Karol Sanguszko herbu Pogoń Litewska (1680-1750) pochodził ze znanej rodziny litewskiej, z jednego z najstarszych rodów magnackich. W latach 1739-1839 rodzina Sanguszków była właścicielami Lewartowa (Lubartowa). Książe Sanguszko przebudował pałac Sanguszków w Lubartowie, wzniósł kościół św. Anny i ufundował kościół i klasztor kapucynów.
Pochowany jest w kościele kapucynów w Lublinie, a jego serce znajduje się w kościele św. Anny w Lubartowie.

 

  

 
Poniżej - obraz „Kościół Kapucynów w Lublinie”, autorstwa lubelskiego malarza Władysława Barwickiego, 1929 rok.   
Władysławi Barwickiemu (1865-1933) przypisuje się też obraz "Św. Franciszek pod krzyżem” który jest umieszczony na fasadzie kościoła; został namalowany przez Barwickiego w 1923 roku.

 
Kościoł i klasztor kapucynów lubelskich został wybudowany według projektu architekta warszawskiego, Karola Baya, w latach 1726-1733.
Jest to kościół w stylu baroku toskańskiego, o formach typowych dla budownictwa kapucyńskiego, Oryginalnie było tu dziewięć ołtarzy, z których do dziś przetrwało siedem. 
Obrazy ołtarzowe malował Holender Peter van Roy.
 
 
W kościele i klasztorze znajduje się kilka obrazów, których autorstwo jest przypisywane Władysławowi Barwickiemu. Barwicki należał do trzeciego zakonu franciszkańskiego i wielokrotnie malował dla zakonników obrazy.
Przy ołtarzu głównym kościoła pw. śś. Piotra i Pawła znajdują się dwa obrazy Władysława Barwickiego:
po lewej przedstawiający św. Fidelisa z Sigmaryngen; jest datowany na 1896 rok. 
Po drugiej stronie ołtarza głównego znajduje się drugi obraz Barwickiego z wizerunkiem św. Franciszka.




 Dwa obrazy ołtarzowe malowane przez Holendra Peter van Roy.



W latach 1858-1860 dobudowano do kościoła neogotycką kaplicę p.w. Niepokalanego Serca N.M.P., z fundacji Jadwigi Bielskiej i Anieli Jezierskiej. Figurę N.M.P. w ołtarzu kaplicy rzeźbił Władysław Oleszczyński.


Obraz Władysława Barwickiego przedstawiający Jana III Sobieskiego (czas powstania jest określony na przełom XIX/XX wieku).


Paweł Karol Sanguszko - portret fundatora klasztoru. W krypcie pod chórem zakonnym pochowany jest  wraz z rodziną; ten portret znajduje się w kosciele Kapucynów.
Drugi portret Pawła Karola Sanguszko widziałam na wystawie mające miejsce w Muzeum Archidiecezji Lubelskiej mieszczacym się w Wieży Trynitarskiej.


 
 
✴︎    ✴︎    ✴︎    ✴︎    ✴︎
 

Władysław Barwicki (1865-1933) polski malarz, rzeźbiarz i poeta urodzony w Puławach. Przez długi okres swojego życia (aż do śmierci w 1933 roku) był związany z naszym miastem. Malarstwo studiował u Wandalina Strzaleckiego i Wojciecha Gersona w Warszawie.
Zadebiutował w 1888 roku wystawiając portrety rysunkowe w księgarni Michała Arcta przy ulicy Krakowskie Przedmieście 15 w Lublinie.
Malował głównie obrazy o tematyce religijnej, patriotyczne a także pejzaże i portrety. Był autorem licznych polichromii i obrazów dla kościołów w Lublinie i w okolicach.
Ozdabiał nie tylko budynki koscielne; wykonał dekoracje malarską dla Teatru letniego "Rusałka"; dla kawiarni Emiliana Domanskiego mieszczącej się przy ulicy Namiestnikowskiej (obecnie Narutowicza 13) namalował obraz "Panorama Lublina od strony wjazdu zamojskiego"; współpracował z Teatrem Miniatur w Lublinie, wykonując dekoracje do operetek.
Jest również twórcą kilka pomników nagrobkowych na cmentarzu w Lublinie.
Poza malarstwem zajmował się także pisaniem - jest autorem zbioru wierszy Lublin w pieśni, w który wplecione zostały podania, legendy oraz opisy zwyczajów i obrzędów, a całość zaopatrzona została w autorskie ilustracje.

Katarzyna Tur-Marciszuk, Władysław Barwicki - Malarz, rzeźbiarz i poeta lubelski, Wiadomości Konserwatorskie Województwa Lubelskiego 2020, nr 22, s.151-178