Muzeum Wsi Lubelskiej w Lublinie


Muzeum Wsi Lubelskiej jest jednym z największych muzeów na świeżym powietrzu w Polsce. Malowniczo położone w dolinie Czechówki przedstawia różnorodność wsi na Lubelszczyźnie. Znajdują się tu zabytki architektury drewnianej a także zbiory etnograficzne regionu. Zgromadzone są przedmioty związane z dawnym życiem miasteczek i wsi lubelskich i dworem; przezentowane są także tradycje, zwyczaje i obrzędy regionu lubelskiego. 

Wiatrak z Zygmuntowa koło Pilaszkowic to tzw.wiatrak holenderski - budynek jest ustawiony stabilnie na fundamentach i ma dach w postaci czapy obrotowej ze skrzydłami. Na Lubelszczyźnie nie było zbyt dużo   holenderskich młynow wietrznych. Ten wiatrak z lubelskiego muzeum został uruchomiony dzięki badaniom oraz pomocy doświadczonego młynarza.

Na malowniczym i przyrodniczo zróżnicowanym terenie prezentowane sa zagrody wiejskie typowe dla lubelszczyzny. W udostępnionych wnętrzach można zobaczyć meble, narzędzia czy sprzęty gospodarstwa domowego, którymi posługiwali się mieszkańcy w codziennym życiu.







 








Sektor dworski z pięknym XVIII-wiecznym dworem z Żyrzyna, to bardzo ładna część ekspozycji muzealnej. We dworze tym można zobaczyć interesującą ekspozycje wnętrz.








Dworek z Huty Dzierążynskiej - wzniesiony w drugiej połowie XIX wieku, jako siedziba zarządcy dóbr Dzierążnia. Obecnie mieści pomieszczenia biurowe.

Prowincjonalne miasteczko Europy Wschodniej z lat 30-tych XX wieku.
Nie jest kopią żadnej konkretnej miejscowości tylko jest to model miasteczka majacego wszystkie charakterystyczne cechy prowincjonalnych miasteczek z terenu Lubelszczyzny.
Jest tutaj typowy dla miasteczek rynek ze studnią i reprezentacyjnym Ratuszem. Ratusz ten jest kopią pięknego ratusza z Głuska.  W poszczególnych domach mieszczą się: urząd pocztowy, fryzjer, piwiarnia i sklep żelazny, domu burmistrza oraz warsztaty krawca, szewca i cholewkarza...
We wnętrzach mozna zobaczyć meble, narzędzia, sprzęty gospodarstwa domowego, którymi posługiwali się mieszkańcy w codziennym życiu.




 
 
 

Pracownia krawiecka to dwa domy z Wojsławic, z ok. 1925 roku, które są połaczone podcieniami. Przed II wojną światową w obydwóch domach mieszkali Żydzi. Poniższy dom zajmowali Abram, Aron i Icek Tuchman oraz Fejga Stachler. Wnętrze pokazuje pracownię krawiecka z końca lat 30-tych XX wieku.


Szewc-cholewkarz
Zakład Szewski Fajwela Szylda z Wojstawic z lat 30-tych XX wieku sąsiaduje z zakładem cholewkarskim. Obaj rzemieślnicy współpracowali ze sobą. Szewc zdejmował miarę ze stopy klienta i dobierał parę drewnianych kopyt. Potem przekazywał je do cholewkarza szyjącego górne części butów - cholewki. Te z kolei trafiały z powrotem do szewca, który ląaczył je z wyciętymi podeszwami.

Sklep żelazny Hersza Liebhabera, który był kupcem żelaznym. Żydzi dominowali w tej branży. Około 95% sklepów żelaznych było w rękach żydowskich na Lubelszczyźnie w połowie lat 30. XX w. 
 


Mieszkanie burmistrza w domu z Wąwolnicy - ekspozycja tego domu przedstawia jak mieszkała rodzina Jana Minora, burmistrza z Tomaszowa Lubelskiego w latach 1935-1940. Na parterze, w przechodnich pomieszczeniach urzadzono kuchnię, jadalnię, salon, sypialnie, a na piętrze pokój gościnny i dziecięcy.

 

Zespół sakralny rzymskokatolickiego kościoła przeniesionego z Matczyna.  Kościół ten jest najstarszym obiektem w Muzeum. Został wybudowany ok. 1686 roku. Pełni on ciągle funkcje sakralne.



Lapidarium cmentarne znajduje się w pobliżu kościoła.




Drewniana cerkiew greckokatolicka o konstrukcji zrębowej, wybudowana w 1795 roku nadal jest żywą świątynią służącom wiernym. Pochodzi ona z Tarnoszyna.