Iluzjonistyczne freski Józefa Meyera w Archikatedrze Lubelskiej

 

Freski Józefa Meyera w kościele pw. śś. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty (Archikatedra Lubelska)

W Lublinie 10 marca 1752 roku miał miejsce wielki pożar który zniszczył część miasta. Pożar ten także zrujnował wnętrze i bogate wyposażenie jezuickiego kościoła pw. śś. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty. Odbudowa zniszczonej świątyni trwała kilka lat i została zakończona w 1757 roku wymalowaniem wspaniałych fresków pokrywających całe jej wnętrze. 

 

 

W latach 1756-1758 kościół wraz z nowymi zakrystiami ozdobiony został iluzjonistycznymi freskami. Autorem tego niezwyklego pod względem artystycznym projektu był urodzony na Morawach wybitny malarz Józef Meyer.

W nawie głównej przedstawione obrazy związane są ze św. Janem Chrzcicielem oraz św. Janem Ewangelistą. Kaplice boczne poświęcono świętym czczonym przez jezuitów. 

Malowidła ścienne z katedry lubelskiej uważane są za najwspaniajsze osiagniecie arystyczne Józefa Meyera na terenie Polski. Freski te są najwspanialszym przykładem malarstwa iluzjonistycznego w Polsce i jednym z najlepszych przykładów dekoracyjnego malarstwa ściennego okresu baroku. 

 

Ołtarz Archikatedry Lubelskiej ma 25 metrów wysokości i jest drugim, co do wielkości drewnianym ołtarzem w Polsce (po katedrze w Pelplinie). Ufundowany w XVII wieku przez Jana Mikołaja i Zofię z Tęczyńskich Daniłłowiczów. Wykonany jest z czarnej gruszy libańskiej, obecnie jest w swoim oryginalnym hebanowym kolorze ze złotą dekoracją.
Tabernakulum w ołtarzu przypomina Bazylikę św. Jana na Lateranie.