Niezwykły Wiktoriański kościół gotycki - Studley Royal, Północne Yorkshire

 

Kościół św. Marii na terenie posiadłości Studley Royal, tuż obok Opactwa Fountain, jest klejnotem gotyckiego wiktoriańskiego budownictwa sakralnego. Zaprojektowany został przez Williama Burges w latach siedemdziesiątych XIX wieku. 

William Burges, jeden z największych wiktoriańskich architektów, stworzył niespotykany, nietradycyjny, nowatorski  i niezwykle dekoracyjny kościół Anglikański.
Ta budowla jest uważana za architektoniczne arcydzieło Williama Burges.


Podobno końcowy koszt budowy tego kościoła wyniósł 50 000 funtów i widać to wchodząc do kościoła: niesamowice bogata dekoracje pełna kolorow, prezbiterium ozdobione kolorowymi marmurowymi kolumnami, światlo przenika przez malownicze witraże, a posadzka jest ozdobiona bogatymi mozaikami...




Dach Nieba / Roof of Heavan
Wyjątkowo bogatą kopułę sanktuarium zdobi scena przedstawiająca koniec  
czasów ziemskich.
 









  
Przepiękne organy kościelne (widać je także na pierwszych dwóch zdjęciach z wnętrza kościoła). Organy zachowały swoje oryginalne piszczałki i ręczną pompkę (obecnie używana jest pompa elektryczna). Spiralne schody prowadzą do chóru. 
 
 Fundatorzy tego kościoła, Lord i Lady Ripon chcieli, aby to miejsce sakralne był czymś więcej niż tylko kościołem; chcieli aby kościół był nie tylko aktywnym miejscem religijnym ale także muzycznym. Obok kościoła wybudowano dom dla organisty.



Chrzcielnica wykonany z marmuru z Tennessee, podarowanego Lordowi Ripon podczas jego podróży do Ameryki w 1871 roku. Projekt Williama Burges, ozdobiony figurami z brązu autorstwa Thomasa Nicholls.

 

 Podłoga nawy i kruchty południowej pokryta jest dekoracyjnymi płytkami "encaustic". Płytki enkaustyczne były popularne w okresie średniowiecznym; styl ten stał się bardzo popularny w wiktoriańskiej architekturze gotyckiej. W tej części koscielnej gdzie znajdują się te płytki wymagane było zakładania specjalnych ochraniaczy na obuwie.


"Płytki enkaustyczne (Encaustic tiles) to płytki ceramiczne, w których wzór lub rysunek na powierzchni nie jest produktem glazury, ale różnych kolorów gliny. Wzór pojawia się inkrustowany w powierzchni płytki, tak że wzór pozostaje, gdy płytka jest zużyta...
To, co w epoce wiktoriańskiej nazywane było płytkami enkaustycznymi, w okresie średniowiecza pierwotnie nazywano kaflami inkrustowanymi." Wikipedia