Wspomnienie...

  Początki zespołu pałacowo-parkowego w Puławach sięgają XVII wieku, kiedy ówczesny właściciel Stanisław Herakliusz Lubomirski na nadwiślańskiej skarpie wybudował swoją posiadłość. Obecny park w stylu angielskim powstał w XIX wieku w wyniku działaności Izabeli Czartoryskiej. Dzięki Izabeli park stał się pięknym romantycznym parkiem krajobrazowym w którym powstało wiele budowli, mostków, grot, ścieżek spacerowych...

Muzeum w Puławach powstało w 2009 roku pod patronatem rodziny książąt Czartoryskich. Mieści się w pałacu wzniesionym według barokowego projektu Tylmana z Gameren w latach 1676-1679. W latach 1785-1810 pałac został przebudowany w stylu klasycystycznym przez rodzin ę  Czartoryskich według projektu Chrystiana Piotra Aignera.  Zgromadzone eksponaty związane z Adamem Kazimierzem Czartoryskim jego żoną Izabela z Flemingow Czartoryską ich dziećmi i wnukam.

    Sala Rycerska  w Muzeum Czartoryskich w Puławach   - miejsce wystawy " W podróży ”. "Wiek XVI i XVII wykształcił nowy typ podróżowania, które ukierunkowane było na zdobywaniu wiedzy w zakresie polityki, gospodarki i kultury innych krajów. Grand Tour, czyli tzw. Wielka Podróż by ł a domena europejskich klas panujących, stała si ę  wręcz obowiązkiem młodego człowieka, który podczas kilkuletniej wyprawy poszerzał swoje horyzonty myślowe, nabierał dobrych manier, wyrabiał gust artystyczny."

  Początki Parku Zdrojowego w Nałęczowie sięgają końca XVIII wieku. Jego założycielem był Stanisław Małachowski, starosta wąwolnicki herbu Nałęcz, kt ó ry wybudowa ł rezydencj ę w miejscowości nazwanej Nałęczów. Na terenie parku znajduje się Pałac Małachowskich, najstarsze zabytkowe sanatorium, łazienki oraz domki: angielski i grecki. Reaktywowanie uzdrowiska i powołanie w końcu XIX wieku spółki udziałowej do prowadzenia zakładu leczniczego było zasługą trzech lekarzy-sybiraków: Fortunata Nowickiego, Wacława Lasockiego i Konrada Chmielewskiego. Utworzyli oni nowoczesny zakład kąpielowy.

Nałęczów jest znany z willowej zabudowy, szczególnie interesujące są wille drewniane. Wiele z nich reprezentuje styl tzw. „szwajcarskiej” architektury willowej. Odzwierciedla to koncepcję założycieli uzdrowiska inż. Michala Górskiego (od 1880 roku właściciela Nałęczowa) oraz dr Fortunata Nowickiego. Chcieli oni aby Nał ę czów był miastem-ogrodem, a dzielnica willowa otaczała Zakład Leczniczy.

  Na ulicy Lipowej w Nałęczowie na terenach zielonych przed Nałęczowskim Ośrodkiem Kultury w czerwcu ubiegłego roku zorganizowany został pierwszy plener Sztuk Pięknych. Artyści z różnych stron Polski wykonywali rzeźby w drewnie. Tematem były postacie wybitnych kobiet, których życie i działalność zwiazana była z Nałęczowem.

W Nałęczowie wśród drzew na wzgórzu kościelnym, zwanym również Wzgórzem Bochotnickim, położony jest kościół św. Jana Chrzciciela. Na stoku wzgórza znajduje się piękna kolekcja drewnianych ludowych kapliczek i figur świętych. Znajdują się tutaj figurynki Chrystusa Frasobliwego, św. Jana Chrzciciela, św. Franciszka, św. Jana Nepomucena, Madonny... Kapliczki, figurynki ustawione są na pniach ściętych drzew lub zawieszone są na drzewach. Niezwykle piękne miejsce.

Pierwsza wzmianka o Jabłonnej pochodzi z 1414 roku. Wówczas nazywała się Jabłonką. Była także nazywana Jabłonów - to był XV wiek i wtedy także używana była obecna nazwa - Jabłonna . W średniowieczu Jabłonna, jak i wiele okolicznych wsi, była własnością królewską. W następnych stuleciach właścicielami Jablonnej byli przedstawiciele drobnej szlachty.

  Żmigród - niegdyś wczesnośredniowieczna osada, przedmieście Lublina,  znajduje się nieopodal wzgórza Starego Miasta. Pierwszym właścicielem tych terenów, na których znajduje się klasztor i Kościół pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, był w XVII wieku  minister zboru ariańskiego  Krzysztof Lubieniecki st.(1561-1625), który wzniósł tu dla siebie dwór i założył cmentarz dla arian.  W 1616 roku dwór zakupił wojewoda lubelski Bernard Suchorabski i przebudował go gruntownie. W kolejnych latach dwór/pałac zmieniał właścicieli, jednym z nich był Bogusława Radziwiłł. Pałac odkupiła Anna ze Stanisławskich Zbąska,  podkomorzyna lubelska,   która w 1696 roku budynki wraz z gruntami ofiarowała klasztorowi oo.Misjonarzy.   Tu w 1700 roku osiedlili się księża misjonarze zakładając seminarium duchowne.  

Ulica Misjonarska bierze swój początek u zbiegu ulic Królewskiej i Podwale.  Powstanie ulicy Misjonarskiej związane jest z zakonem misjonarzy. Przy tej ulicy powstał na poczatku XVIII wieku zespół klasztorny tego zakonu, którego celem było kształcenie księży i misjonarzy.

  W Galerii Gardzienice w Lublinie przez krótki czas w październiku miała miejsce wystawa rzeźby znanego i cenionego na całym świecie Artysty – Rafała Olbińskiego. Rafał Olbiński to jeden z najwybitniejszych polskich artystów. Z asłynął on nie tylko jako malarz, ale przede wszystkim jako twórca plakatów teatralnych, operowych.  Jest twórcą licznych plakatów dla amerykańskich oper (New York City Opera, Utah Opera, Pacific Opera San Francisco, Philadelphia Opera).

  Galeria Biała powstała w 1985 roku i jest częścia Centrum Kultury w Lublinie, miejskiej instytucji kultury. Ta niekomercyjna galeria prezentuje oryginalne prace wielu artystów. Znajduje się tu kilka sal wystawowych do których wchodzi się z długiego   poklasztornego korytarzu, o długości 50 metrów. W latach 2007-2009 artysta Mariusz Tarkawian stworzył jeden ze swoich najobszerniejszych projektów Kolokwium z historii sztuki i cywilizacji . Był to monumentalny, pięćdziesięciometrowy mural narysowany w korytarzu opuszczonego skrzydła Centrum Kultury w Lublinie. 

  Na Kresy po Zdrowie - wystawa w Muzeum Ziem Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej w Lublinie Muzeum Ziem Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej w Lublinie mieści się w Pałacu Lubomirskich. Początkowo był to dwór w stylu renesansowym i należał do rodziny Firlej ó w. Pałac został przebudowany w I połowy XIX wieku, według projektu Henryka Marconiego w stylu klasycystycznym.  Bardzo chciałam zobaczyć tę wystawę i cieszę się, że udało mi się to w ostatnim tygodniu otwarcia wystawy. Poza tym, jakie to miłe uczucie być ponownie w miejscu, które dobrze znałam przez wiele lat. Wystawa Na Kresy Po Zdrowie poświęcona była uzdrowiskom ziem wschodnich dawnej Rzeczypospolitej (Szkło, Lubień, Niemirów, Morszyn, Truskawiec i Druskieniki) . Wystawa przedstawiała dzieje oraz funkcjonowanie tych uzdrowisk do 1939 roku.

" Sercem dzisiejszego Lublina, punktem, gdzie się życie jego ogniskuje i skąd się rozchodzi, jest Krakowskie Przedmieście. Tu panuje największy ruch powozów i dorożek, tu każdy szanujący się obywatel miasta Lublina od starych emerytów i również poważnego wieku przedstawicielek p ł ci nadobnej począwszy, aż do małych, różnobarwnie ustrojonych dzieci musi każdodziennie, jeżeli nie częściej, przyjść dla spaceru, dla spotkania znajomych, dla odetchnięcia wreszcie atmosfera ruchu i życia, jakie tu panuje. Istotnie ulica ta, prosta, szeroka, dobrze zabudowana, z całym szeregiem porządnych, czasem ładnych nawet wystaw sklepowych, z dobrym brukiem i dobremi chodnikami, w znacznej części drzewami wysadzona, robi przyjemne wrażenie, zdaje się być przeniesiona z dużego miasta." -   tak opisał a główn ą ulic ę Lublina   Maria Antonina hr. Ronikierowa w 1901 roku, w swoim Ilustrowanym Przewodniku po Lublinie.  Co prawda, obecnie nie widzi się powozów i dorożek, ale reszta może pasować d

Druga część spaceru Krakowskim Przedmieściem -  za Placem Litewskim zaczyna się część Krakowskiego Przedmieścia która ukształtowała się w zasadzie w XX wieku, co widać po skali wystawianych tu budynków. Ulica kończy się na wysokości ulicy Lipowej.

  W 1915 roku, z części r zymskokatolickie i prawosławnej,  utworzono  Cmentarz Wojskowy. Ta część cmentarza jest dostępny od ulicy Białej. Znajdują się tu mogiły żołnierzy austriacko-węgierskich, kwatery legionistów polskich, żołnierzy WP poległych w wojnie polsko-bolszewickiej, żołnierzy WP - obrońców Lublina oraz ofiar bombardowania w 1939 roku (wśród których by ł poeta Józef Czechowicz), a także mogiła katyńska.