Spacer ulicą Misjonarską w Lublinie

Ulica Misjonarska bierze swój początek u zbiegu ulic Królewskiej i Podwale.  Powstanie ulicy Misjonarskiej związane jest z zakonem misjonarzy. Przy tej ulicy powstał na poczatku XVIII wieku zespół klasztorny tego zakonu, którego celem było kształcenie księży i misjonarzy.

Mój spacer ulicą Misjonarską zaczynam od placu katedralnego. 

Na początku ulicy Wyszyńskiego mieści się siedziba Kurii Biskupiej. Pierwotnie był tu pałac wybudowany w XVIII wieku. Jeden ze znajdujących się tam budynków (obecnie pałac biskupi) kupiony został w 1822 roku przez Kościół od lubelskich masonów.

Lubelska Loża Masońska została powołana do życia w 1811 roku. W latach 1817-1822 jej siedzibą był obecny pałac biskupi. Działały w niej różne znane osoby, m. in. Walerian Łukasiński i Aleksander Fredro.

 

Za zabudowaniami kurii biegnie ulica Misjonarska, cicha i spokojna uliczka.

Ulica Misjonarska w pewnym miejscu rozgałęzia się i na prawo jest mały odcinek tej ulicy, gdzie można zobaczyć tylną część budynku Wyszyńskiego 4. Część budynku (na zdjęciu poniżej) dobudowana była w 1936 roku i tu mieściło się biuro architektoniczne Franciszka Papiewskiego. Wtedy też na elewacji budynku pojawił się rysunek cyrkla i trójkata kreślarskiego z datą 1937. 

Cyrkiel i trojkąt kleślarski są to znane symbole masońskie, stąd opinia że budynek te mógł mieć  powiązanią z lożą wolnomularską. W rzeczywistości Franciszek Papiewski i jego żona byli przez lata związani z lożą wolnomularską "Wolni Oracze". Ten rysunek można różnie interpretować.

 

 

Od frontu, czyli od ulicy Wyszyńskiego, budynek ten wygląda zupełnie inaczej. Front budynku zdobi płaskorzeźba kąpiące się syreny - wiąże to się z czasem gdy znajdowała się tutaj publiczna łaźnia kąpielowa "Syrena" założona przez przemysłowca Hipolita Luchta w 1907 roku.

Nazwa łaźni pochodziła od płaskorzeźby E. Marcinkowskiego „Syrena wśród fal” (prawdopodobnie z 1908 r.) która zdobi zachodnią, szczytową ścianę budynku. Łaźnia „Syrena” działała do 1923 roku.

Tutaj także od 1817 roku  Lubelskie Towarzystwa Dobroczynności założyło przytułek dla kalek i starców.

Ten dawny dwór, od końca XVIII wieku należał do rodziny Bentkowskich. Podobno przed rodziną Bentkowskich budowla ta była własnością rodziny Sapiehów.

W czasie gdy byłam w Lubline trwały prace porządkowe dokoła dworu

Dwór Będkowskich w maju 2015 roku

Wracam do rozgałęzienia ulicy Misjonarskiej i kontynuję spacer dłuższą częścią ulicy biegnącej dokoła zabudowań Seminarium Duchownego i dochodzącą do ulicy Zamojskiej.

Po lewej stronie Misjonarskiej wyróżnia się kamienica Misjonarska 12, z dekoracyjnym portykiem i szyszkami zdobiącymi naroża gzymsów okiennych.

 

Nieszczejący ważny zabytek z historii przemysłowego Lublina to Stara Słodownia która stanowiła część sławnego browaru Karola Rudolfa Vettera. Główne zabudowania browaru znajdowały się w przebudowanym klasztorze poreformackim przy ulicy Bernardynskiej. Budowę słodowni rozpoczęto w 1846 roku. W roku 1899 nastąpiła rozbudowa zakładu - powstała  wtedy nadbudowa piętra nad składem sodu oraz wybudowano suszarnię  - na budynku w górnej części widoczna jest data 1899.

W XX wieku słodownia została zmodernizowana i zaadaptowana na wytwórnię papierosów Mieczysława Górskiego. Fabryka upadła jednak w latach 20-tych w czasie kryzysu ekonomicznego. Od tego czasu w dawnej słodowni Vetterów nie działał większy zakład produkcyjny.

Budynek starej słodowni przy ulicy Misjonarskiej to klasyczny przykład architektury przemysłowej z dziewiętnastego wieku. Obecnie budynek niszczeje - jest opuszczony i od kilkudziesięciu lat stoi pusty. Wielka szkoda, bo to obiekt z ciekawą historią, związany ze wspaniałą rodziną Vetterów, których bogata działalność filantropijna miała wpływ na rozwój Lublina i jest widoczana w wielu miejsca naszego miasta.

Widok słodowni Vetterów od strony Alei Uni Lubelskiej - październik 2022

Widok słodowni dawnego browaru Vettera od strony Alei Unii Lubelskiej, 

19 kwietnia 2017

Widok w kierunku Słodowni - ulica Misjonarska

Ulica Misjonarska prowadzi wzdłuż zabudowań Seminarium Duchownego, na terenie którego znajduje się kościół seminaryjny pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego. Widok na fragment Pałacu Suchorabskich, który Anna ze Stanisławskich Zbąska odkupiła od Jana Lubienieckiego i następnie ofiarowała w 1696 roku klasztorowi ojców misjonarzy.