Secesja lubelska - ulica Chopina




Secesja to kierunek w sztuce, który rozwijał się na przełomie XIX i XX wieku. 
We Francji nazywano ją art nouveau i to określenie jest także używane w Polsce, a także - Młoda Polska.
Charakterystycznymi cechami stylu secesyjnego są: płynne, faliste linie, ornamentacja abstrakcyjna bądź roślinna,  swobodne układy kompozycyjne, asymetria, inspiracje sztuką japońską. Popularny element dekoracyjny stanowiły też głowy kobiece, maszkarony... 
Jest to styl który w pewnym momencie zaczął być ignorowany, krytykowany, uznawany "za szczyt bezguścia, złego smaku i mieszczańskiego zacofania" i ludzie zaczęli oczyszczać  "mieszkania z młodopolskiego kiczu" Na szczęście opinia ta zmieniła się i "dziwnym (?) zbiegiem okoliczności zdanie zmienili też historycy sztuki, uznając secesję za styl wyrafinowany, zaś pojedyncze jej okazy za cenne (również dosłownie) zabytki. Podobno Aniela Dulska śmiała się w zaświatach do rozpuku." katowice.naszemiasto.pl, 8 grudnia 2005.
 
Lubelska secesja jest skromniejsza niż secesja z innych większych miastach. W Lublinie znaczne skupisko secesyjnych budynków znajduje się wzdłuż ulicy Chopina gdzie kamienice powstały w ciągu czterech lat (1910-1914). Są to przede wszystkim kamienice czynszowe, budowane wzdłuż nowych ulic.
   
 ✶     ✶     ✶     ✶     ✶

Kamienica Chopina 11 zaprojektował znany architekt Ksawery Drozdowski i zbudowana została w 1912 roku. To narożny budynek u zbiegu ulic Chopina i Sądowej. Kamienica ta jest uważana za przykład secesjii lubelskiej. Budynek jest czterokondygnacyjny z bogatą fasadą.
Widać tu dwa wykusze biegnące przez trzy kondygnacje, kamienne piękne balkony zrozmieszczone są jakby przypadkowo, attyka i wiele innych niezwyklych elementow. Są oczywiście słoneczniki, dosyć często widziane w stylu secesji.  

Kamienica przy ulicy Chopina 11 często bywa nazywana „Domem pod Matką Boską” z powodu owalnego obrazu - kopii ikony częstochowskiej - umieszczonego nad oknem pierwszego piętra w narożnym wykuszu.



 
 


 
Fragment kamienicy od ulicy Sądowej - widać tu ornament choinki

  ✶     ✶     ✶     ✶     ✶

Kamienica Chopina 9 - szczyt domu w narożu kamienicy zdobi maszkaron trzymającej w ustach wiązkę sitowia. Po obu stronach tej rzeźby znajduje się ażurowa, metalowa attyka z gałązek i liści.
Dekoracje podokienne wypełniają rzeźby kobiecych głów. Balkony mają secesyjne balustrady.
 



 
 
Kamienia Chopina 7 -  powstała w latach 1909-1910, architektem był Henryk Paprocki.
W dekoracjach pod dachem znajdują się głowy psów.
Była tutaj siedziba oraz areszt NKWD.





Chopina 5 - kamienica z pszczółkami, wybudowana przez architekta Włodzimierza Sołowiewa. Hanna Bieniaszkiewicz w swojej pracy o architekturze secesyjnej w Lublinie* użyła tych słów na określenie tej ładnej dekoracji: "pszczoły z fasady domu przy ul. Szopena 5 przypominają elegancką biżuterię ... francuskiego artysty, Rene Lalique’a."
Rene Lalique - słynny twórca szkła artystycznego i jubiler projektował flakony do perfum; były to eleganckie, ręcznie wykonane buteleczki.
 
 




 Kamienica Chopina 3 powstała w latach 1911-1912
 



Kamienica Chopina 13 została wybudowana w latach 1913-1914 na działce której właścicielem był Hipolit Lucht. Projekt kamienicy został wykonany przez biuro architektoniczne Henryka Paprockiego. Kamienica jest wyższa o jedną kondygnację niż sąsiednie; jest ozdobiona dwoma wykuszami na rogach budynku. Jeden wykusz jest wyższy i przykryty stożkowym dachem, drugi ma taras z kamienną balustradą nad którą jest trójkątne zakończenie z trzema oknami.



Kamienica Chopina 15 powstała w latach 1910-1911, architektem był Ksawery Drozdowski

 
 
* Hanna Bieniaszkiewicz, Architektura secesyjna w Lublinie, Lublin 2005, Wydział Nauk Humanistycznych KUL

* Brama Grodzka - Teatr NN”