Katedra w Winchester - jest katedrą Kościoła Anglikańskiego. Jest jedną z największych katedr w Europie i najdłuższą średniowieczną katedrą w Wielkiej Brytanii (ponad 170 metrów).
Katedra pochodzi z 1079 roku. Wcześniej był to budynek w stylu normańskim (romańskim); później od XII wieku zaczęły pojawiać się elementy architektury gotyckiej.
Katedra była centrum potężnej diecezji rozciągającej się od Tamizy do Wysp Normandzkich i przyciągała wielu pielgrzymów, którzy przychodzili modlić się przy grobowcach świętych.
Wpływowi i zamożni biskupi z Winchester w okresie średniowiecza rozbudowywali i ozdabiali swoją świątynię. Ostatnim ważnym biskupem rzymskokatolickim w Winchester był Stephen Gardiner (1531-55) i było to za panowania królowej Marii I, córki Henryka VIII.
Ślub królowej Marii I z Filipem Hiszpańskim odbył się w katedrze w Winchester.
Głównym miejscem w każdej katedrze jest chór i prezbiterium
W centrum chóru znajduje się nagrobek Biskupa Winchester Henry of Blois (1129-1171). Był on bratem Króla Stefana, fundatorem Domu Świętego Krzyża i inspiratorem powstanie Biblii z Winchester.
Główny ołtarz powstał w latach 1455-1475; w następnych stuleciach uległ zniszczeniu; został odrestaurowany w XIX wieku.
Na XVII wiecznym obramowaniu prezbitarium zostały umieszczone skrzynie grobowe, które zawierają szczątki pierwszych kilku anglosaksońskich i duńskich królów Anglii.
W sześciu skrzyniach grobowych, przechowywanych przez stulecia w katedrze,
znajdują się szczątki 11 lub 12 osób.
Znajdują się tu m.in król Anglii Canute (był królem Anglii w latach 1016-1035) i jego żona Emma z Normandii.
Król Anglii Canute (996/997-1035) to Kanut Wielki, wnuk Mieszka I, króla Polski. Był on synem Swena Widłobrodego, króla Danii, Norwegii i Anglii. Jego matką była Sygryda, Storråda, Gunhilda, czyli słowiańska Świętosława* (960/972-1016), królowa Szwecji i Danii. Była ona córką Mieszka I i Dobrawy, siostrą Bolesława Chrobrego.Wikipedia Kanut Wielki był jednym z najpotężniejszych władców w Europie na początku XI wieku, twórcą tzw.Imperium Morza Północnego, nad którym panował jako król Anglii, Danii i Norwegii. To on zjednoczył Anglię jako jedno królewstwo i był pierwszym w dziejach duńskim królem Anglii.
W katedrze za głównym ołtarzem znajduje się sanktuarium Świętego Swithun -
od końca X wieku biskup Swithun był najpopularniejszym świętym w Winchester.
W tym miejscu też znajduje się największa powierzchnia XIII-wiecznych płytek podłogowych w Anglii.
Południowym Transept - niezwykle ozdobny pomnik Biskupa Samuela Wilberforce.
Katedra w Winchester jest znana z wyjątkowej kolekcji małych kaplic (chantry chapels), w których były odprawiane codzienne msze za dusze zmarłych.
Chantry Chapel - to mała samodzielna kaplica, zwykle wewnątrz średniowiecznego kościoła, finansowo obdarowana przez założyciela, aby można było odprawiać regularne msze za spoczynek duszy założyciela.
Kaplica Grobu Świętego - piękne XII-wieczne malowidła ścienne przedstawiają
Chrystusa zdjętego z krzyża i umieszczonego w grobie.
Zostały odkryte w latach 60-tych XX wieku i niedawno odnowione.
Kaplica jest używana w każdą sobotę - w dniu w którym Chrystus spoczął w grobie.
Chrzcielnica z końca XII wieku wykonana z czarnego marmuru z belgijskiego miasta Tournai.
Na chrzcielnicy przedstawione są sceny z życia św. Mikołaja z Myry.
❊ ❊ ❊ ❊ ❊ ❊
Jane Austen - w podłodze nawy północnej znajduje się grób Jane Austen, która zmarła w Winchester 1817 roku. Napis, umieszczony na tej płycie nic nie mówi o tym, że była ona jedną z największych pisarek angielskich.
Obok na ścianie znajduje się pamiątkowa tablica poświęcona Jane Austen, gdzie dodano tylko że była ona znana z powodu swojego pisania ("know to many by her writings").
Jane Austen zmarła w domu swojej siostry znajdującym się niedaleko katedry przy 8 College Street.
Wiliam Walker - jedna z najważniejszych postaci w historii katedry Winchester.
Na początku XX wieku wschodni koniec katedry zdawał się być zagrożony upadkiem - jego fundamenty osiadały.
Głębinowy nurek William Walker pracował pod wodą na głębokości 6 metrów i w całkowitej ciemności przez sześć lat. Wymienił oryginalne fundamenty katedry na betonowe worki wzmacniając w ten sposób całą katedrę.
Imię Williama Walkera jest i będzie zawsze znane w Winchester jako
„nurek, który uratował katedrę”.
Na tablicy znajdującej sie na pomniku Williama Walker w katedrze jest napis:
"..who saved the cathedral with his own hands..."
"...który uratował katedrę własnymi rękami..."
O tym jak William Walker uratował katedrę w Winchester można przeczytać
❊ ❊ ❊ ❊ ❊ ❊
Sound II - w pięknej kamiennej krypcie o niskim sklepieniu, pochodzącej z XI wieku,
znajduje się niezwykła i tajemnicza figura, naturalnej wielkości, kontemplująca wodę trzymaną w swoich złożonych dłoniach. Jest to dzieło słynnego brytyjskiego rzeźbiarza Antoniego Gormley wykonane z ołowiu na podstawie kopii gipsowej zrobionej z własnego ciała artysty.
W czasie deszczowych miesięcy krypta katedry jest zalewana, wtedy rzeźba Sound II stoi w wodzie.
* * * * * * * * * * * * * * * * *
Świętosława - "Dumna" Piastówna zwana też Sygrydą, Gunhildą, Storradą, mało znana postać w historii polskiej, ale za to znana w Skandynawii, gdzie jej silne rządy zaznaczyły się w historii tych krajów.
W wieku kilkunastu lat została wydana za mąż za szwedzkiego króla Eryka Zwycięskiego.
Było to małżeństwo polityczne i nie trwało ono długo. Około 995 roku królowa Sygryda została młodą wdową z dwojgiem dzieci - synem Olofem, późniejszym władcą Szwecji i córkę Holmfryde.
Po śmierci pierwszego męża Sygryda ponownie wyszła za mąż i to już w 996 roku.
Kolejne małżeństwo także miało podłoże polityczne i mężem został Swen Widłobrody, król Danii. Podobno za namową królowej, Swen utworzył koalicję antynorweską i w krwawej bitwie morskiej poległ władca Norwegii Olav (Olaf) Tryggvasson (który wcześniej był zaręczony ze Sygrydą i zerwał z nią zaręczyny).
Norwegia została podbita przez Danię a Sygryda została kolejną królową.
Drugie małżeństwo trwało sześć lat, z tego małżeństwa urodziło się prawdopodobnie pięcioro dzieci, w tym kolejni królowie duńscy: Harald II i Kanut II Wielki,
Na początku XI wieku Swen Widłobrody, wypędził królową z kraju i ta schroniła się w Gnieźnie, u swojego brata Bolesława Chrobrego.
Gdy w 1014 roku Swen zmarł, synowie królowej, Harald II i Knut Wielki, zabrali ja z Polski; przebywała ona pewien czas u pierwszego syna w Dani, później u drugiego w Anglii. Gdy Kanut podbił Anglię w 1014 roku, Sygryda pozostała już do końca swojego życia w Anglii.
Zmarła po 1016 roku - i będąc królową Szwecji, Danii, Norwegii i królową matką Anglii pochowana została w grobach królewskich.
Historię życia Świętosławy w swoich dwóch książkach (Harda i Królowa) opisała Elżbieta Cherezińska.
