Aktualnie w Antler Village można obejrzeć ciekawą wystawę przedstawiająca jak wyglądało życie rodziny Vanderbilt, rodziny, która stworzyła Biltmore: George'a i Edith Vanderbilt a także ich córki Cornelii. Przedstawione jest ich codzienne życie i podróże, zainteresowania...
Można tu również zobaczyć część kolekcji George'a, Edith i Cornelii Vanderbilt. Niektóre z eksponatów są rzadko pokazywane w Biltmore House.
Na początku wystawy znajduje się popiersie George'a Vanderbilt autorstwa szkockiej artystki Mary Grant. Mary Grant była jedną z najwybitniejszych rzeźbiarek XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii, otrzymującą liczne zlecenia od bogatych i sławnych.
W bibliotece znajduje się rzeźba z brązu, która jest kopią tej marmurowej rzeźby.
George Vanderbilt i Edith Stuyvesant Dresser zaręczyli się w Paryżu we Francji w kwietniu 1898 roku. Ich zaręczyny były transatlantyckim romansem, a para poznała się dzięki wspólnym koneksjom rodzinnym. Pobrali się w Paryżu podczas
15-minutowej ceremonii cywilnej 1 czerwca 1898 roku. Nastepnego dnia w amerykańskim kościele Świętej Trójcy w Paryżu odbyła się ceremonia religijna. Uczestniczyli w niej bliscy przyjaciele i rodzina.
Gazety opisywały ślubny strój Edith jako skromną suknię w stylu empire z kremowobiałego atłasu. Edith
nie miała na sobie żadnej z biżuterii zaręczynowej,
którą dostała od narzeczonego, ale miała na sobie koronkowy welon swojej babci.
Catherine Hunt, wdowa po architekcie Richardzie Morris Hunt, przesłała George'owi swoje "...najserdeczniejsze gratulacje... Ze wszystkich dziewcząt, jakie mogłam sobie wyobrazić dla ciebie. Edith jest tą, która dopełni życia, jakiego tak bardzo pragnęłam dla ciebie."
Fragment wystawy związany ze ślubem Georgea Vanderbilt i Edith Stuyvesant Dresser. Wśród prezentów ślubnych od rodziny i przyjaciół George i Edith otrzymali drogocenne klejnoty, przemyślane pamiątki, luksusowe srebro...
Mały modlitewnik to Book of Common Prayer z około 1897 roku, który Edith trzymała w ręce podczas ceremonii kościelnej.
Za modlitewnikiem znajduje sie srebrny dzbanek do kawy z wygrawerowaną datą ślubu i ozdobiony ananasem - to prezent od Anny Roosevelt Cowles, ulubionej siostry Theodore'a Roosevelta, często odwiedzajacej Biltmore.
Puchar miłości - wyprodukowany w
1894 roku przez znanego producenta srebra Gorham, został wygrawerowany w
1898 roku, roku ich ślubu. Ten puchar miłości nosi monogram ESV i ma trzy uchwyty symbolizują dzielenie się radością z przyjaciółmi i rodziną.
Książka Quo Vadis Henryka Sienkiewicza - polskiego pisarza nagrodzonego Noblem; tłumaczenie z języka polskiego Jeremiah Curtin. Boston, 1897 rok.
Jest to książka którą George czytał podczas podróży poślubnej. Prawdopodobnie to był bożonarodzeniowy prezent od Edith.
George Vanderbilt przez całe życie był zapalonym podróżnikiem, cenił sztukę i architekturę. Ale jednocześnie starał się wyposażyć swój dom w piękne przedmioty i o dużej wartości historycznej.
Na
swój stół w Biltmore House George Vanderbilt zebrał wiele przedmiotów, które były
zarówno piękne i funkcjonalne - tak jak delikatne, ręcznie malowane
porcelanowe serwisy do herbaty i deserów oraz ozdobne srebrne przedmioty... Poniżej znajduje się ręcznie malowany komplet deserowy, talerze, porcelana, prawdopodobnie Minton, słynna angielska firma ceramiczna. Również ręcznie malowany zestaw do herbaty Sevres porcelana Francja ok. 1888 r. (ozdobione niebiekim kolorem) 23 sierpnia 1900 roku George i Edith powitali w swojej rodzinie dziewczynkę. Uradowany George napisał do swojego bliskiego przyjaciela Williama B. Osgood Field: Wczoraj wieczorem pojawiła się piękna, zdrowa córka i została serdecznie powitana. Pani V. czuje się wspaniale.
Jedno ze zdjęć poniżej przedstawia dumnego Georgea Vanderbilta czule trzymającego córkę.
Zdjęcie zrobione przez Edith, która bardzo szybko nauczyła się nowej wiedzy fotograficznej i przez całe życie lubiła fotografię. Poniżej znajdują się dwa aparaty Kodak używane przez Edith Vanderbilt (jeden to składany aparat kieszonkowy, drugi to model panoramiczny).
Cornelia Stuyvesant Vanderbilt wychowała się w Biltmore Estate i uczona była w domu przez prywatnych nauczycieli. Dorastała otoczona luksusem i elegancją i była dobrze przygotowana do swojej przyszłej roli w wyższych sferach.
Biltmore Estate słynęło z wystawnych przyjęć i świątecznych uroczystości. Vanderbiltowie organizowali wiele wydarzeń przez cały rok, w tym przyjęcia bożonarodzeniowe, obchody 4 lipca i inne specjalne wydarzenia. Przyjęcia te były znane ze swojej elegancji, stylu i dbałości o szczegóły. Dom i teren były pięknie udekorowane na każdą okazję, a goście byli zabawiani muzyką, tańcami i wykwintną kuchnią.
Przez lata Biltmore Estate gościło wielu znamienitych gości, w tym gwiazdy, polityków i innych członków wyższych sfer.
Utrzymanie wystawnego stylu życia wymagało zatrudnienia ponad 100-osobowego personelu, w tym byly gospodynie domowe, szefowie kuchni, ogrodnicy...
Podczas balu maskowego zorganizowanego z okazji 21. urodzin Cornelii Vanderbilt, solenizantka pojawila sie na przyjęcie w dramatyczny sposób – wniesiono ją na przyjęcie w zamkniętej lektyce. Krzesło niosło czterech służących. Zasłony zostały odsłonięte, a Cornelia pokazała się w stroju pazia z renesansu francuskiego. W Biltmore House Edith Vanderbilt organizowała liczne bale maskowe, a także tableaux vivants (po francusku żywe obrazy), popularnych form rozrywki pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku. Uczestnicy w kostiumach przybierali pozy przedstawiające słynne obrazy, postacie mitologiczne lub literackie, ludzi lub wydarzenia historyczne, często przy akompaniamencie muzyki, rekwizytów i specjalnego oświetlenia.
Płaszcz haftowany Edith Vanderbilt (jedwab, haft bawełniany, metal i futro królicze), wykonany w jednym z najsłynniejszych sklepów z odzieżą damską Max Pasternak w Waszyngtonie, około 1918 roku.
Pierwszą znaną europejską podróż samochodowa George'a i Edith Vanderbilt miała miejsce w 1903 roku, kiedy pożyczyli samochód i kierowcę od bliskiego przyjaciela.
W następnym roku Vanderbiltowie wybrali się w kolejną podróż po Europie juz własnym samochodem.
Nowy sposób podróżowania ich zafascynował; George często pisał o swoich podróżach, a Edith robiła zdjęcia po drodze.
Jeden z wielu kufrów w kolekcji Biltmore. Ten kufer parowy Louis Vuitton był ważną częścią transatlantyckich podróży, w które Vanderbiltowie wybierali się każdego roku. Edith Vanderbilt kupiła ten kufer dla siebie w 1899 roku. Jej inicjały widnieją z boku.Po spędzeniu jesieni i zimy 1911 roku w Paryżu, Vanderbiltowie postanowili wrócić do domu pierwszym rejsem rejs Titanica. Statkiem ktory był reklamowany jako największy i najbardziej luksusowy transatlantyk na świecie.
Dzięki systemowi wodoszczelnych przedziałów był również uważany za praktycznie "niezatapialny". W marcu 1912 roku George napisał do gospodyni Biltmore'a, że on, Edith i Cornelia zarezerwowali podróż na Titanicu.
Jednak w ostatniej chwili zmienili zdanie. Bez żadnego powodu zdecydowaliśmy się popłynąć Olympicem i mieliśmy tylko 18 godzin, aby się przygotować. Tęskniliśmy za domem i po prostu czuliśmy, że musimy wrócić do domu, więc zmieniliśmy statek, jak mówię, w ostatniej chwili! pisała Edith Vanderbilt do Emily Skeel, 21 listopada 1912 roku
George Vanderbilt był zapalonym kolekcjonerem książek i grafik. Zgromadził bibliotekę liczącą ponad 23 000 tomów a także jedną z najwspanialszych w kraju kolekcji rycin, grafik - w liczbie 1600.
Kiedy miał 17 lat, George podróżował z rodzicami i siostrą Lilą do Anglii, gdzie odwiedzili Holland House w Kensington. Przyjechali na zaproszenie Jamesa McHenry'ego, finansisty kolejowego i przyjaciela Lady Holland. George był zachwycony, ponieważ właśnie przeczytał Holland House, popularny wówczas tytuł w Ameryce.
George
nigdy nie zapomniał skarbów, które zobaczył w Holland House w 1880
roku. Dziewięć lat później kupił rzadkie 31-tomowe dzieło McHenry'ego
History of Holland House.
Młody George musiał zrobić wrażenie na Jamesie McHenry, ponieważ pozostali przyjaciółmi.
Wiedzac o fascynacji Georgea byłym cesarzem Francji na 21. urodziny Georgea McHenry dał mu bezcenny prezent: zestaw szachów z kości słoniowej i stół do gry który należał do Napoleona Bonaparte podczas jego wygnania na Wyspie Świętej Heleny.
Z części wystawy zatytułowanej Odkrywanie "Starej Japonii" zamieszczam tylko kilka małych eksponatów. Są to netsuke, które George Vanderbilt zebrał podczas swojej podróży do Japonii w 1892 roku. Pierwotnie stworzone jako kołki do mocowania torby do paska kimona, netsuke stały się niezwykle cenione przez zachodnich kolekcjonerów w XIX wieku. Netsuke to wyjątkowo małe przedmioty, a jednocześnie miniaturowe arcydzieła rzeźbiarskie. ✯ ✯ ✯
George
Vanderbilt zmarł niespodziewanie w 1914 roku w wieku 51 lat. Choć jego
życie zakończyło się zdecydowanie za wcześnie, w ciągu 20 lat spędzonych
w Biltmore udało mu się stworzyć dziedzictwo samowystarczalności,
gościnności, opieki nad ziemią, służby społecznej, rodziny i ochrony
dóbr prywatnych.
W latach 20. XX wieku Edith Vanderbilt pełniła bardzo ważną rolę publiczną w sprawach obywatelskich na szczeblu stanowym. W
1921 roku została wybrana pierwszą kobietą na stanowisko prezesa North
Carolina State Fair, które piastowała przez cztery lata.
Edith wykorzystała targi jako platformę do promowania postępu w rolnictwie, przemyśle i edukacji.
29 kwietnia 1924 roku Cornelia Vanderbilt, córka Georgea i Edith, poślubiła Francis Amherst Cecil, angielskiego arystokratę i dyplomatę.
W życiu Cornelii wiele się działo; rozwiodła się, pomalowała włosy na różowy kolor, przeprowadziła się za granicę i zostawiła swojego byłego męża, aby zarządzał domem.
Cornelia i John Cecil otrzymali setki prezentów ślubnych z całego świata, (kilka z nich jest prezentowanych poniżej).
Kupidyn i Psyche, figurka, koniec XIX wieku, francuski, porcelana biskwitowa i złocony.
Zestaw Cartier w stylu Art Deco z 1924 roku. Wykonany ze złota, jade i czarnej emalii i zawiera puderniczkę, uchwyt na papierosy i szminkę.
L - Broszka na ramię do szkockich tartanów, wykonana z kwarcu dymnego i srebra wysokiej próby; Henry Tatton, Edynburg, Szkocja, 1919.
P - Wisiorek wykonany z ametystu i złota, ok. 1924, Stany Zjednoczone,
William Amherst Vanderbilt Cecil, Sr., wnuk George'a i Edith Vanderbilt, zarządzał Biltmore Estate od 1960 roku aż do przejścia na emeryturę w 1995 roku. Jego głównym celem było zachowanie Biltmore dla przyszłych pokoleń. William A.V. Cecil i jego żona, Mary Ryan Cecil, zmarli w 2017 roku. Biltmore jest obecnie własnością i zarządzany jest przez ich dzieci, Billa Cecil, Jr. i Dini Cecil Pickering.
Informacja z wystawy w Antler Village
Strona internetowa Biltmore Estate
