Werona - San Fermo, unikalny kościół romańsko-gotycki

 

 

Kościół San Fermo i Rustico został zbudowany we wczesnym średniowieczu, tuż za ówczesnymi granicami miasta, w miejscu, gdzie w czasach rzymskich ścięto głowy dwóch chrześcijańskich męczenników - Fermo i Rustico zostali zabici nad brzegiem Adygi w 304 roku. Ich historia jest przedstawiona na płaskorzeźbach z brązu, które zdobią portal.

 

Najbardziej unikalną cechą kościoła jest jego dwupoziomowa konstrukcja, a w rzeczywistosci składa się on z dwóch kościołów: 

*dolnego w stylu romańskim wybudowanego przez benedyktynów w latach 1065–1143, który jest perłą tutejszej architektury romańskiej;

*górnego, który jest arcydziełem gotyku, z wysoką nawą i strzelistymi sufitami, wzniesionego przez franciszkanów w latach 1261–1350.

Fasada kościoła ukończona około roku 1350, stanowi połączenie obu stylów. Przez kolejne stuleciach kościół był przebudowywany i zmieniało się wyposażenia wnętrza.

Na lewo od głównych drzwi znajduje się grobowiec lekarza Aventino Fracastoro, który zmarł w 1368 roku. Był on przyjacielem Scaligeri, władców Werony.  

Kiedyś po drugiej stronie wejścia znajdował się drugi grobowiec, ale zachował się tylko jego łuk.  

San Fermo był w przeszłości kościołem prestiżowym, i ludzie chcieli być pochowani, w kościele czy wokół niego.

Główne drzwi pokrywają panele z brązu, przedstawiające życie świętych Fermo i Rustico. Jest to dzieło Luciano Minguzzi w 1997 roku.

 

Wnętrze kościoła jest ozdobione freskami i malowidłami z okresu od XII do XVI wieku. Najsłynniejsze freski są dziełem Paolo Veronese, który w górnym kościele namalował serię scen z życia Chrystusa. 

W kościele znajdują się groby kilku ważnych postaci z historii Werony, w tym rodziny Scaligerów. Scaligerowie byli potężną rodziną, która rządziła Weroną od XII do XIV wieku. Ich groby znajdują się w krypcie kościoła.

Fresk łuku w prezbiterium składa się z trzech części. Górną część przedstawiającą Boga Ojca pochodzi z wieku XVII. Część środkowa, z lat 1314-1320, została wykonana przez malarza zwanego Maestro del Redentore, który namalował także freski w absydzie i na sklepieniu chóru. Jest tam przedstawiony Chrystus Zbawiciel, Matka Boża, św. Jan Chrzciciel oraz Fermus i Rustyk, a także symbole czterech ewangelistów.

Freski na suficie - Czterech Ewangelistów w górnym kościele San Fermo

 

Fragment XVI-wiecznej kolumnady otaczającej ołtarz główny

 

Po lewej stronie głównego ołtarza znajduje się kaplica św. Antoniego

Kaplica Agonii (the Agony Chapel) znajduje się po prawej stronie głównego ołtarza.

Słynnym grobowcem w San Fermo jest tak zwane Mauzoleum Brenzoniego. Rzeźbiarz Nanni di Bartolo z Florencji i malarz Pisanello (ok. 1395-1455) z Pizy współpracowali przy pomniku nagrobnym Niccolò Brenzoniego, bogatego obywatela Werony. Pomnik ukończono w 1426 roku. Wspaniałe dzieło rzeźbiarskie przedstawia Zmartwychwstanie Chrystusa, ktory stoi na sarkofagu, którego wieko trzyma anioł. Pod sarkofagiem śpią żołnierze, a baldachim wieńczy posąg proroka Izajasza, człowieka, który prorokował o przyjściu Chrystusa. 

Wiszący grób Barnaby da Morano w górnym kościele San Fermo Maggiore 

Pomnik Della Torre autorstwa Andrea Ricco

 Ambona z freskami autorstwa Martino di Verona

Na przeciw ambony znaduje się fresk przedstawiający Ukrzyżowanie autorstwa szkoły Turone di Maxio z 1363 roku

Kolejny fresk Ukrzyżowania autorstwa Turone di Maxio z 1350 roku w kościele San Fermo Maggiore; fresk znajduje się nad głównym wejściem.

Obraz Giovanniego Battisty del Moro w kaplicy Alighieri górnego kościoła San Fermo Maggiore w Weronie

 

San Fermo Maggiore: górny kościół i fragment jego sufitu. Sufit jest z drewna i jest ozdobiony ogromną liczbą obrazów świętych. W czterech rzędach, we wnękach sufitu, można dostrzec namalowane temperą wizerunki 416 świętych, które są przypisywane szkole Maestro del Redentore (ok. 1320 rok).

   ✶    ✶    ✶    ✶    ✶

Dolny kościół w stylu romańskim wybudowanego został przez benedyktynów w latach 1065–1143, jest on perłą tutejszej architektury romańskiej. Ciekawą cechą dolnego kościoła jest to, że ma cztery nawy lub dwie nawy i dwie nawy boczne. Trzy rzędy kolumn i filarów są prawdopodobnie niezbędne do udźwignięcia sklepienia i znajdującego się nad nim górnego kościoła. Na tych kolumnach i filarach widzimy freski namalowane między XII a XIV wiekiem. Wynika z tego, że nie wszystkie dekoracje zostały wykonane na zamówienie benedyktynów. 

 

W dolnym kościele znajduje się kilka pięknych grobowców.

 

Nagrobka zmarłego w 1327 roku prawnika, filozofa i lekarza Antonia Pelacaniego. Zachował się fresk, płaskorzeźba i płyta nagrobna. Fresk, namalowany przez nieznanego mistrza, przedstawia Madonnę na tronie ze świętymi. Pięknie rzeźbiona płaskorzeźba, także autorstwa nieznanego artysty, przedstawia zmarłego wygłaszającego wykład czterem studentom.

Poniżej, płyta grobowa przedstawia Antonio Pelacaniego leżącego obok swojej żony Mabilii Palavicini.

 

 

Fragment grobowca Maestro Omobono, pochodzący z około 1330 roku. Na grobowcu znajduje się napis, który mówi, że Omobono był filozofem i lekarzem. Zmarły został przedstawiony jako uczony studiujący za biurkiem.

 

Freski w kościele San Fermo 

 

Błogosławiona Michelina, artysta z Werony, XIV wiek