Długa Sala (Long Room) w Bibliotece Trinity College, Dublin - jedno z najsłynniejszych miejsc w Irlandii
Biblioteka Trinity College to największa biblioteka w Irlandii. Jej historia sięga końca XVI wieku, kiedy to królowa Elżbieta I Tudor założyła w 1592 roku w Dublinie Trinity College (Kolegium Świętej Trójcy) – pierwszą irlandzką uczelnię, ktora przez większą część swojej historii była uniwersytetem protestanckim.
W najstarszym istniejący budyneku bibliotecznym tzw. Starej Bibliotece jest słynna Długa Sala/Long Room pochodząca z końca XVIII wieku.
To w tym gmachu
przechowywanych jest okolo 200 tysięcy ksiąg i manuskryptów, w tym największy
skarb Irlandii – "Księga z Kells" (Book of Kells) a także m.in. "Księga z Armagh" (Book of Armagh) i "Księga z Durrow" (Book of Durrow).
Absolwentami tej uczelni byli m.in. słynni pisarze:
Oskar Wilde, Samuel Beckett czy Thomas Moore...
Głównym pomieszczeniem Starej Biblioteki jest Długa Sala/Long Room; ma prawie 65 metrów
długości, ponad 12 metrów szerokości i 14 metrów wysokości; jest największym pomieszczeniem bibliotecznym w Europie.
Znajduje się tu ponad 200 000 najstarszych książek i
jest ona jedną z najbardziej imponujących i pięknych bibliotek na świecie.
W momencie budowy (w latach 1712-1732) biblioteka miała płaski sufit, gipsowy, a regały na książki znajdowały się tylko na niższym poziomie, z otwartą galerią.
W momencie budowy (w latach 1712-1732) biblioteka miała płaski sufit, gipsowy, a regały na książki znajdowały się tylko na niższym poziomie, z otwartą galerią.
W latach pięćdziesiątych XIX wieku półki te były całkowicie wypełnione; głównie dlatego, że od 1801 roku biblioteka posiada prawo do egzemplarza obowiązkowego i od tej
pory otrzymuje publikacje ukazujące się zarówno w Irlandii jak i
Wielkiej Brytanii.
W 1860 roku podwyższono dach, aby umożliwić budowę
obecnego sklepienia kolebkowego i regałów górnej galerii.
Po obu bokach długiego korytarza znajdują się wnęki wypełnione regałami z książkami.Wnęki wyposażone są w drabinki (każda z oknem i stołem do pracy), podzielone są na pięterka, które tworzą galerię.
Brakujące litery - z boku każdego dębowego obramowania półek bibliotecznych znajduje się rząd liter. Jednak nie wszystkie litery, których można się spodziewać, są tam. Brakuje J - w jezyku łacinskim nie ma tej litery.
Biała
taśma - niektóre książki na półkach Długiej Sali mają białe taśmy.
Ta taśma bawełniana służy do wiązania bardzo starych książek z oderwanymi
okladkami.
Przy każdej niszy, na poziomie
parteru, znajdują się marmurowe popiersia sławnych ludzi. Zbiór
38 marmurowych popiersi rozciąga się po obu stronach Long Room.
Rzeźby te przedstawiają wielkich filozofów i pisarzy świata zachodniego, a także osoby związanymi z Trinity College w Dublinie – sławne i mniej znane.
Kolekcję tę zapoczątkowano w 1743 roku, kiedy to zamówiono 14 popiersi: osiem zostalo wykonanych przez flamadzkiego rzeźbiarza Petera Scheemakers, pozostałe sześć wykonał francuski rzeźbiarz Louis Francois Roubiliac. Te rzeźby znajdują się w tym miejscu już od marca 1749 roku.
W 2020 roku dodano cztery nowe rzeźby przedstawiajace kobiety i to zakończyło wizerunek tego pomieszczenia jako "tylko dla mężczyzn".
Najwspanialszym popiersiem w tej kolekcji jest rzeźba przedstawiająca pisarza Jonathana Swift wykonana przez francuskiego rzeźbiarza Louis Francois Roubiliac.
Harfa
Briana Boru jest najstarszą zachowaną harfą irlandzką. Jest ona wzorem godła Irlandii
Tradycyjnie, choć błędnie, łączona jest z Brianem Boru,
wielkim królem Irlandii, który zginął w 1014 roku w bitwie pod Clontart . Harfa ta pochodzi prawdopodobnie z późnego średniowiecza (XV wiek).
Wykonana jest z dębu i wierzby z 29 mosiężnymi strunami (pierwotnie 30), ozdobiona wzorami, ma srebrną oprawę. Być może należała do muzyka, który grał w szlacheckich dworach celtyckiej Irlandii i Szkocji.
